کلا کم میرم خونشون، چون خیلی دلمو شکستن، تحقیرم کردن، خصوصا بعد ازدواجم، سر اینکه جهیزیه ندن ؛ چه بلاها سرن آوردن، چه حرفهایی بهم گفتن؛ تو حاملگیم یا سر سیسمونی دادن، هشت ماهه باردار بودم، بابام با لگد از خونش بیرونم کرد! گفت از خونم صدای بچه نیاد!! فقط برای اینکه بهانه ای باشه تا سیسمونی ندن، کلا منم چیزی نمیخواستم و انتظار نداشتم، فقط التماسشون میکردم آبرومو نبرن! میگفتم خودم همه چیو جور میکنم! ولی ول کن نبودن! فقط دنبال بهانه برای پول خرج نکردن! پولدار هم هستن! نه اینکه نداشته باشن!سر این مسایل چقدر تحقیر شدم پیش شوهرم چقدر آبروم رفت! خیلی دلمو شکستن، ولی نمیتونستم ازشون دست بکشم؛ مرتب خونم دعوتشون میکردم، کادو میخریدم؛ ولی کاراشون هیچوقت از دلم در نیومد!
دلم شکسته! عقده مونده تو دلم! ولی این اواخر واقعا به تنگ اومدم و کلا رابطمو کم کردم! تازه به خودشون اومدن! رفتارشونو اصلاح کردن! اعتراف میکنن بد کردن در حقم! دیشب بابام گریه کرد پیشم برای اولین بار! کسی که اصلا بهم محل نمیداد و جواب سلاممو نمیداد ! گفت میدونم میمیرم، کاش عروسیه برادرتو میدیدم؛ از بی عرضگیه یه برادرم که کل پولاشونو میدادن به اون و فقط پشت اون بودن، گلایه کرد! یا از شام ساده از که مامانم گذاشت جلومون ایراد گرفت !برام عجیب بود! آخه هیچوقت بهم محل نمیزاشتن، همیشه وقتی میان خونم بهترینارو براشون میارم، بهترین میز رو براشون میچینم، دور سرشون میگردم؛ ولی وقتی میرم خونشون ؛ انگار نه انگار که آدمم! کلا پسر پرستن! خلاصه از دیشب دلم خونه....الان از نگرانی تپش قلب گرفتم...دعا میکنم خدا عمر باعزت بهشون بده، درسته خیلی دلمو شکستن؛ خیلی بد کردن بهمون؛ نه تنها من ؛ کلا در حق هممون؛ یعنی با رفتارها شون سرنوشتمونو تباه کردن؛ درسته خیلییییی گریوندن منو؛ ولی بخدا برای گریه ی دیشبش دلم خونه! دعا کنید ....
