💚هیچ دستی، بالاتر از دستِ خدای قادرِ متعال نیست💚
کدوم رهبرِ سیاسی، کدوم مقامِ عالیِ نظامی و امنیتی و کدوم قدرتِ جهانی می توانست در کُلِّ کره ی زمین،
♦️ مسافرتهای هوایی و پروازِ هواپیماها رو کنسل کنه تا آسمان، کمی آرام بگیره و از صدای مهیب و گوش خراشِ هزاران هواپیماهای غول آسایی که هر روز در آسمان به پرواز در می آمدند کمی آسوده بشه،
♦️جلوی حرکتِ میلیونها ماشین و هزاران قطار و کشتیِ مسافری و تفریحی رو بگیره تا طبیعت و آبها و حیوانات ِ خشکی و دریا، برای مدتی از آلودگیهایی که بشر در محیطِ زندگیِ اونها ایجاد می کنه در امان بمونن
♦️تا طبیعت و آسمان و دریا و کوه و جنگل و حیوانات و جانوران، کمی نفس بکشن و برای مدتی هم که شده در زیستگاهِ طبیعیه خودشون آسوده باشن
♦️کدوم قانونِ جهانی می تونست سیاستمدارانِ دنیا رو برای مدتِ کوتاهی هم که شده از فکرِ جنگ و کشورگشایی و چنگ و دندون تیز کردن برای سایرِ کشورها منصرف کنه و اونها رو وادار کنه که فقط به فکرِ آذوقه و بهداشت و امنیتِ شهروندانشون باشن و از تجهیزات و نیروهای نظامیشون، نه برای جنگ و گرفتنِ جانِ انسانها، بلکه برای نجاتِ جانِ مردم
استفاده کنن.
♦️کدوم قدرتِ جهانی می تونست تمامِ مردمِ دنیا رو در خانه نگه داره تا زمین برای مدتی هم که شده از شلوغی و هیاهو و جمعیتِ انسانها در امان بمونه و نفسی تازه کنه.
♦️کدوم تلنگر می تونست به همه ی مردم دنیا یاد بده که قدرِ همه ی نعمتهایی رو که از نظرِ اونها پیشِ پا افتاده و روزمره و بی اهمیت هست رو بدونن، نعمتهایی مثلِ آزادی، آسودگیِ خیال، دورِ همی و گردش، مسافرت و دید و بازدید، بوسیدن و بغل کردن، پرسه زدن در بازار و خیابون و ارتباطات اجتماعی.
♦️کدوم روانشناسی می تونست به انسانها ارزش زندگی کردن و زنده موندن رو یاد بده، همون انسانهایی که هر روز دم از یاس و نا امیدی و خودکشی می زدن الان با تمامِ توانشون نکاتِ بهداشتی رو رعایت می کنن تا بیشتر زنده بمونن. همونهایی که از فامیل و دوست و آشنا فراری بودن و به دنیای مجازی پناه برده بودن، الان دلشون تنگ شده برای نوشیدنِ یک استکان چایی و وقت گذارانی و بگو و بخند و دردودل کردنِ رو در رو با دوست و فامیل و آشنا، بدونِ دستکش و ماسک و ژلِ ضدعفونی کننده.
♦️پدرمادرها دلشون برای پذیرایی کردن از بچه ها و شلوغکاریهای نوه ها تنگ شده و بچه ها هم برای همون پزیرایی ِ ساده و صفا و صمیمیت و گرمیِ خونه ی پدری که قبلا به هزار و یک بهانه از رفتن به اونجا سر باز میزدن و سر زدن به پدر و مادرِ سالخودشون اولویتِ چندمشون بود، لَک زده. والبته بیشترِ زمانی هم که در منزلِ والدینشون بودن به جای حال و احوال پرسی و گپ و گفتوگو با اونها سرش توی گوشی و سرگرمِ مجازی بودن.
♦️کدوم قانون و بخشنامه و دستورالعملِ جهانی می تونست همه ی مردمِ دنیا رو در مقابل یک تهدیدِ واحد، با هم متحد کنه؟
در این مقطع از زمان،
دارا و ندار، فقیر و غنی، قوی و ضعیف، سیاستمدار و عامی، دانشمند و پزشک و کارگر و کارمند، باسواد و بی سواد، شهری و روستایی، آسیایی و اروپایی و آمریکایی و آفریقایی و استرالیایی، داخلی و خارجی، نظامی و غیرِ نظامی، زندانی و زندانبان، ورزشکار و بی تحرک، جوان و سالخورده، رهبرانِ سیاسی و وزیر و وکیل و نماینده ی مجلس و روحانی و پاپ و اسقف و کشیش و دیندار و بی دین، همه و همه و همه از هر رنگ و نژاد و طایفه و کشور، در معرضِ یک خطرِ جانیِ واحد قرار دارن و از این نظر همه با هم یکسان و کم و بیش به یک اندازه در معرضِ آسیب و خطر هستن و برای هیچ شخصی، تضمینِ صد در صدی برای در امان موندن وجود نداره.
♦️این روزها، از هر گوشه و کنارِ دنیا و کره ی خاکی، در هر لحظه از شبانه روز، هزاران دعا به سمتِ آسمون روونه میشه و هر کسی با زبانِ حالِ خودش از خدای قادرِ توانا می خواد که خودش و خانوادش و عزیزانش رو از این بلا حفظ کنه و شاید خیلیها بعد از مدت زمانِ خیلی زیادی که از خدا دور بودن، دستِ تمنا به سوی خدا و لب به دعا باز کردن و دوباره احساسشون رنگِ معنویت گرفت.
💚خدای بزرگِ قادرِ متعال، به وسیله ی یک ذره ی ناچیز که حتی با چشم هم قابلِ دیدن نیست، همه ی این امور رو انجام داد. 💚
💚💚💚و یکبارِ دیگه به همه ی جهانیان ثابت شد که هیچ دستی، بالاتر از دستِ خدای خالقِ جهان نیست. 💚💚💚