من یه اخلاق خیلی بددارم ک پیش همه میشینم دردودل میکنم ازفامیل و دوست گرفته تاتوا ایشگاه و باشگاه تمام مشکلات زندگیمومیگم وخودمو و شوهرم و همه روکوچیک میکنم بقیه روهم توسرخودم شیر میکنم چیکارکنم هرسری میخام ساکت بشینم و اززندگیم نگم نمیتونم
درباره موضوعات دیگه صحبت کن
یک لحظه خودتونو بذارید جای طرف مقابل تون و ببینید بعد از درد دل کردن تون ، چه دیدی بهتون پیدا میکنن ؟!
همین باعث میشه ب خودتون بیاید
واقعا؟چه جالب رو خودت کنترل نداری؟
بنطرم بشین با مادرت حرف بزن دلت خالی بشه که نری با بقیه راز دل بکنی
یه لحظه فک کن اگ ازطرف خودشون باشه یا اشنادربیاد .یابشنون دیگ حرف نمیزنی
هر وقت این کار رو کردی خودتو جریمه کن
سعی کن بیشتر شکر گزاری کنی ، اگه ته دلت به این باور برسی که مشکلاتت بزرگ و جدی نیستن جایی هم نمیگی شون ، چون برونگرا هستی منم مثل خودتم باید به یکی بگم ولی این تمرین جواب داده برام
یه صلوات شمار بردار بگو تا شب صد مورد شکرگزاری میکنم بعد بگرد مورد پیدا کن واسه شکر کردن
حدیث داریم هر کی مشکلات زندگی شو برا بقیه بگه خودشو کوچک میکنه
اگر کسی ازت پرسید بگو شکر خدا اوضاع عالی شده
اگر خودت شروع کننده ای ب خودت بگو اوضاع خوبه ناشکری نکن
اخه این صحبت کردن با دیگران نشونه ی اینکه شما توخانواده هم صحبت خوبی نداری همسر ومادر ادم هم صحبتهای خوبین
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
