آدمی نیست که ازین چیزا بترسه... یجورایی آب از سرش گذشته
و البته ما بشدتتتتت عاشق هم بودیم جداییمون نابودش کرد، من خودمم نابود شدم اما سعی کردم خودمو جمع و جور کنم... طفلی نمیخوام دردسر براش درست کنم، چون حالشو درک میکنم
اون بخاطر من خیلی تغییر کرده بود، هنوز هضم نمیکنه که دیگه مال هم نیستیم
وای من اوایل بارداریم بود رفته بودم از ذوق لباس کوچیک کوچیک بخرم نگو اونم اومده نمیدونم چی برا خواهر زادش بخره یهو چش تو چش شدیم یهو متعجب نگام کرد من و میگی جیم زدم نمی دونم چرا!!!!فرار کردم
گلم شما وظیفه نداری چیزیو حالی ایشون کنی،به هر دلیلی نشده رابطه ادامه پیدا کنه،چاره ایی جز پذیرفتنش نداره،اگر نمیتونه قبول کنه باید از مشاور کمک بگیره،اگر ایندفعه تهدیدی کرد و مزاحم شد بهش اخطار بده که ازش شکایت میکنی،گوش نکرد واقعاً. اینکارو بکن،نمیشه که تا آخر عمر نگران باشی عزیزم.
هیچی با خوبی همدیگرو می بینیم. البته اون هنوز مجرده و نمیدونسته من دوسش داشتم.چون پسر خوبیه هنوزم دوسش دارم ولی این باعث نمیشه که به تعهد و تاهلم در برابر همسرم و عشق پاک بینمون حتی لحظه ای بخوام خیانت کنم
