همش به این فکر میکنم که دارم میرم تو ۲۰ سال وهیچ کاری نکردم نه دانشگاه قبول شدم نه درامد وپولی که بتونم برم کلاس های که دوست دارم (به زبان انگلیسی و موسیقی خیلی علاقه دارم) خیلی نا امید وافسرده شدم اصلا نمیتونم هیچ کاری بکنم:(
اطرافیانم همش بهم تیکه مینداز ،اما خبر ندارن که اگه منم پول داشتم حداقل کلاسایی که دوست داشتمو میرفتم نمینشستم تو خونه .دوساله همه جا رفتم دنبال کار که بتونم برم کلاس های که دوست دارم هر حرف وپیشنهادی رو شنیدم کلی عذاب کشیدم پولمو خوردن تحقیر شدم کلی بد بختی کشیدم.. اماخسته شدم دیگه... چقد مگه یه آدم گنجایش داره
یکی از دخترای فامیل مون دوسال ازم بزرگ تره ولی زبان تدریس میکنه و دوسال دیگه لیسانسش رو میگره . اونوقت من هیچی نشدم هیچ کاری نکردم.... خیلی ناراحت😢😢😟
بعد کلی کلانجار رفتن با خودم تصمیم گرفتم که کنکور شرکت کنم که حداقل دانشگاه دولتی قبول بشمکه بتونم برم
الان انقدر ذهنم پر این مساعلیه که بهتونگفتم و انقدر استرس دارم که حتی نمیتونم لای کتاب رو باز کنم
اصلا اوضاع روحی خوبی ندارم..
به این فکر میکنم که اگه قبول نشم چیکار کنم!!
اصلا نمیتونم درس بخونم تازه دیروز شروع کردم اما اصلا هیچی نمیره تو مخم و این باعث استرس بیشتر در من میشه
چی کار کنم دارم دیونه میشم
ببخشید خیلی دلم پر بود ناراحتتون کردم😔
یکی دلداری بده به من..
اوضاع روحیم داغونه..😢😟