تو یکی از روزهای شهریور سال ۷۵ تو ی خانواده ای ک چهار سال منتظر بچه بودن دختری متولد شد....مادرم میگه بقدری سفید بودی ک وقتی دادنت بغلم گفتم ععع اینک کلم سفیده😊😊 مادرم😍 کسی ک همیشه عاشقش بودمو هستم کسی ک اگ نبود زیر بار سخت گیری های پدرم له میشدم....پدر
همیشه برای من یک مفهوم دو پهلو داشت از یک طرف مردی ک بخانوادش عشق می ورزید واز طرف دیگه کسی ک با وجود تحصیلات عالی همیشه همسر و دخترشو بخاطر تعصبات بیجا زجر میداد.....
خب
حاضری بزنین بقیه رو بزارم
بزار
حاضری هم تازه مدشده مگه پادگان😑😐
من از کودکیم هیچ تصویری ندارم جز ی دختر مو خرمایی ک تو یک حیاط بزرگ با درختهای میوه و ی باغچه کوچیک ک تابستونا همیشه توش گل سرخ بود بازی میکنه و با جوجه طلاییاش سرگرمه و بهیچ وجه حق بازی با بچه هارو نداره چون براش زشته😦😦کودکی من فقط محدود بود ب اون حیاط و صدای جیک جیک جوجه هام...و مادری ک سعی داشت جای همبازی های بچگی رو پر کنه....گذشتو ما‌از اون کوچه و محله ب ی خونه آپارتمانی دو طبقه نوساز نقل مکان کردیم ک حیاط نداشت و این برای من فاجعه بود ...کم کم رو ب افسردگی میرفتم ولی کماکان پدرم سعی داشت با اسباب بازی و کارتون های مختلف حواس منو پرت کنه....ن من حق بازی با بچه ای رو داشتم و ن مادرم حق راه دادن بچه ای ب خونه...خیلی خوب دعوای پدر مادرمو سر اینک مامان یواشکی ب دختر همسایه گفته بود بیاد خونمون و با من بازی کنه و پدرم فهمیده بود یادمه
لایک لطفا"
زمان در حرکت بود و من بزرگو بزرگتر میشدم ک تو هشتمین بهار زندگیم ی داداش کوچولو خانواده سه نفره رو ب ی خانواده چهار نفره تبدیل کرد اونروزی ک دستای کوچیکشو تو دستام گرفته بودم از ذوق میمردم اخه من هیچوقت بچه بغل نکرده بودم ....تو خانواده مادری اولین نوه بودم و خانواده پدری کوچیکترین نوه.....دوره ابتدایی و راهنمایی با همین جو گذشت حق رفتن ب خونه همکلاسیهامو نداشتم ولو برای کار تحقیقی و روزنامه دیواری ....خیلی درس خون بودم و همیشه شاگرد اول.... ...چقدر پدرم محدودم کرده بود چند سال راهنماییم سر بحث اینک باید چادری شم ولی من دوست نداشتم گذشت....سال ۹۰ وارد دبیرستان شدم ...و مدرسه احبار کرد ک چادری شیم و این ب معنی تسلیم شدن من در مقابل پدر بود ....
حاضری😮
هستین بچه ها
لایک لطفا
اره همه داریم میخونیم
من حاضرم😐لایکم کنید
اره عزیزم‌بگو
