غم تو کل زندگیت هست شادی هم هست
اما اگر دقت کنیم غم همیشه همراه ماست و شادی خیلی خیلی موقته
چون پشت هر خنده ای یه غم و سختی نهفته ای هست که قراره دهنت رو صاف کنه
خب خدا که مهربون
پس چرا زندگی اینجوری پیش میره
خودم فرضیه من اینه:
چون اون دنیا معنی شادی رو بدونیم و اینکه این دنیا شادی موقته ولی اون دنیا همیشگی
اما اگر افراد جهنمی که قراره غم و سختی همیشگی داشته باشن
خب بلاخره همه قرار نیست شاد باشن
من هنوز هنگم چرا اینجوریه؟
منم هنگیدم
من که اعتقادی به جهنم و بهشت و ...ندارم
اتفاقاتی هم که برامون میوفته نتیجه قوانین دنیا و تصمیمات خودمون هست
این ماییم که از شادی هامون زود رد میشیم ولی غمهامون رو با خودمون میکشونیم
میدونی بعضی ها معتقدند
غم و رنج و سختی در زندگی هست ولی شادی وجود نداره
و باید به وجودش بیاری
زیاد به این چیزا فکر نکن
غم یسری چیزا هیچ وقت ازبین نمیره مث ازدست دادن عزیزادم دورازجون ولی شادی زود گذره وتورو درگیرنمیکنه وبهش فکر نمیکنی
مدت زیادیه کسی شادی واقعی یادش نمیاد البته به جز مرفهین بی درد....منم احساس کسالت ودلزدگی دارم .دور وبرم همه همینطورن.خیلی وقته شادی از اینجا رخت بربسته
بنظر من هر کسی به اندازه ی بدی هاش تو جهنم میسوزه و به اندازه ی خوبی هاش میتونه گناهانش رو سبک تر کنه
چون انسان جایزه الخطاست و هر کاریشم کنی گناه میکنه
اما سوختن تو جهنم ابدی نیست و تا زمانی که گناهات پاک بشن اونا عذاب میبینی و بعد وارد بهش میشی
این فرضیه شما نیست عزیزم اینو تو مغز ما کردن تا نگیم چرا بیشتر مردم دنیا خوشحالن و غمها مال ماست؟
