وای از آن لحظه که کارَت به نگاهی بکشد
کار و بارت به غمِ چشم سیاهی بکشد
قصهام قصه ی سرباز غریبی شده که
کار عشقَش به درِ خانه ی شاهی بکشد
این خودش حس غریبی ست، نمیدانم چیست؟
این که هر روز مرا جانب راهی بکشد
عشق آن است که رودی سرِ عاشق شدنَش
جای دریا تنِ خود را ته چاهی بکشد
روزهایی ست که در آتش خود می سوزم
آدمی خلق شده بار گناهی بکشد
گفته بودند که سیگار مضر است ولی که
هر که عاشق شده رسم است که گاهی بکشد
در خودم غرق ...، گدایی سرِ کوچه می گفت
وای از آن لحظه کارَت به نگاهی بکشد
با تواَم، نطفه ي بي تابي و رسوايي ِ من
با تواَم باعثِ بي خوابي و تنهاييِ من
با تواَم نقطه ي بي وزني و تنها شدنم
با تواَم حسرت گرماي تنت روي تنم
بي شرف باش و به لبهاي گسَم بوسه بزن
بغلم كن كه بگيرد نفسم، بوسه بزن
روسري باز كن و غرق تمنايم كن
بي قرارم كن و از دور تماشايم كن
مُشتي از موي سياهت به تن و شانه بريز
پشت هم چرخ بزن، چرخ بزن، چرخ! عزيز
گونه را چال بينداز و خرابم كن و بعد...
با صداي نفَست در تب و تابم كن و بعد...
بغلم كن به سر و گردن من دست بكش
شيره ي جان مرا...هرچه كه مانده است بكش
#پویا_جمشیدی
هیچ می دانی نباشی، حال ما هم خوب نیست؟
دورۀ سختی شده، حال شما هم خوب نیست؟
هی قلم در دفترم چرخید و شعری هم نشد
از غم بسیار، حالِ این دو تا هم خوب نیست
یک نفر عاشق شده در کوچه هایِ شهر ما
در سکوت غم ولی، این ماجرا هم خوب نیست
فصل، فصلِ بی کسی، تنهاترین تنها منم
این میان حتی کمی حالِ خدا هم خوب نیست
بر سر و جانم هزاران زخم، از این معرکه
باز طوفانی شده، حالِ هوا هم خوب نیست
خانۀ امن و گل و گلدان و آب و آینه
بی تو اما حالِ این یک تکه جا هم خوب نیست
جامی شکٖسته دیدم در بزم می فروشی
گفتم بدین شکسته چون باده میفروشی؟
خندید و گفت زین جام جز عاشقان ننوشند
مست شکسته داند قدر شکسته نوشی...!!!
بايد كسى باشد كه عكس خنده ام را
در لابه لاى گريه اش محكم بگيرد
من، جاى خالى باشم و او هم برايم
هر پنجشنبه، شاخه اى مريم.. بگيرد
دختر ِ #چادرسفید ِ سینی ِ چایی به دست!
ای که هرگز در #خیالم هم نمی آیی به دست!
معذرت میخاهم از اینکه به #خوابت آمدم
خسته ام از بی تو بودن، درد ِ #تنهایی بد است
می نشستی روبرویم کاش، #دلتنگ ِ توام
می روی با ناز و هی با #عشوه می آیی بد است
من غریبه نیستم کافی ست یک فنجان ِ #چای
بیش از این من را اگر #شرمنده بنمایی بد است
می کشم حالا که #قلیان ِ بلور آورده ای
گرچه دکتر گفته #تنباکوی ِ نعنایی بد است
از حسودان #ترس دارم با شکوفه دادنت
ای #هلوی ِ چار فصل ِ من! شکوفایی بد است
آی #دریا چشم ِ جنگل پلک ِ ابرو ابر و مه!
رحم کن بالا بلا! این قدر #زیبایی بد است
اینهمه بر شانه موهای ِ #شرابی را نریز
#باد هم آشفته این اندازه گیرایی بد است
شور ِ شیرین! حق بده #فرهاد ِ بی تابت شوم
با وجود ِ اینهمه #خسرو، شکیبایی بد است
با خود آوردم #غزل، قابل ندارد مال ِ تو
پس زدن آنهم برای ِ #قلب ِ اهدایی بد است
چون که سهم ِ #عشق ِ ما دنیای ِ بیداری نشد
قرنها هم بعد ِ خوابت #پلک بگشایی بد است
#شهراد_میدری
از جان ِ من آغوش ِ تب دارت چه میخاهد؟
خط ِ دو ابروی ِ قلمکــــــارت چه میخاهد؟
در فکر ِ چیدن نیستم، اصـــرار یعنی چه؟
لب های ِ از شاتوت سرشارت چه میخاهد؟
کمتر بریز از پلک های ِ خود شراب ِ ناب
چشمان ِ مست ِ دلبری وارت چه میخاهد؟
دورم نرقصــــــان دامن ِ پروانه بافــــت را
پیراهـــن ِ گیپــــور ِ گلدارت چه میخاهد؟
تا بود گشت و گشت دورت پیچک ِ شعرم
دیگر دل ِ مغرور ِ دیــــــوارت چه میخاهد؟
هی جمع کردی مو به مو امضا علیه ِ من
اکنون به دست ِ باد، طومارت چه میخاهد؟
برگرد و بیش از این نمان باران ِ پاییــــزی!
شب پرسه های ِ خیس ِ تکرارت چه میخاهد؟
نشکن سکوتم را، برو دست از سرم بردار
آن سوز ِ لاکردار ِ گیتــــــارت چه میخاهد؟
عمری نشستم چشم بر راهت، نفهمیدی
حالا که پلکـــم بسته دیدارت چه میخاهد؟
یک روز نامم را به روی ِ سنگ می بوسی
من را اگرچه نیســـتم دلتنگ می بوسی
داده ام دل به تماشایِ نگاهِ تو عجیب
می دهد چشمِ تو هر بار مرا سخت فریب
به تو بخشیده خداوند در آن صورتِ ماه
منبعِ جاذبه در مرکزِ آن چشمِ نجیب
کسری از ثانیه لبخندِ تو پیچید به شهر
شده سیمایِ تو بر چهره یِ مهتاب رقیب
مثلِ آدم شده ام بنده یِ حوّاییِ تو
من و زیبایی و بیتابیِ از چیدنِ سیب
شیوه ی خنده ات آرامشِ احوالِ مرا
زیر و رو کرده به یک حالتِ بسیار مهیب
نا امیدی و غمِ دوری و دلتنگی و عشق
شده در دست من از مهرِ تو اینگونه نصیب
می دهی جان به من دلشده، یا می کُشی ام؟
که تو هم دردی و بیماری و هم شخص طبیب
بــا هـر بـهانه و هـوسی عـاشقــت شــــده ست
فرقـی نمی کند چه کسی عـاشقت شده است
چــیــزی ز مــاه بــودن تـــــــــــو کــم نــمی شـود
گـیـرم که بـرکه ای نــفسی عاشـقت شده ست
ای سـیــب ســـرخ غـلــت زنـان در مــسـیــر رود
یـک شهر تـا بـه من برسی عاشقت شده ست
پــــــــر می کــــشی و وای بــه حــال پــرنـده ای
کز پشت میله ی قفسی عاشـقت شـده سـت
آیـینــــــه ای و آه کـــه هـــــــــــــــرگــز بــرای تــو
فرقی نمی کند چه کسی عاشقت شده است
عشقم! چه می آید به تو این تاج و تور امشب
این چشم ِ آهو سرمــــه و موهای ِ بور امشب
مهتاب ِ من! زیبایی ات غوغـــــاتر از غوغاست
محشرتری از هرچه تندیــــــــس ِ بلور امشب
امشب عروسی ِ تو هست، این اشک یعنی چه؟
باید عزیـــــزم بیش از این باشی صبور امشب
"داماد" من هستم چرا دستت به دست ِ اوست؟!
این کیــست دارد در کنـــار ِ تو حضور امشب؟
گستاااااااخ بیجا میکند لم داده روی ِ مبــــل
اشغال کرده جــای ِ من را با غــــرور امشب
عاشق منم، تنهــــــا خودم دور ِ تو میگردم
دور ِ سرت دیگر نگردد رقص ِ نووووور امشب
دارند می خندند و می گوینــد: "دیوانه ست"
خانه پر است از میهمانان ِ جســـور امشب
آخر گناهم چیست غیر از "عاشقت هستم"؟
از در چـــــــرا کردند بیرونم به زور امشب؟!
نه شیشه ی ِ ماشین، صدای ِ دل شکستن بود
وقتی که از روی ِ دلم کردی عبــــور امشب
ای من فدای ِ جیغ ِ تو، این سنگ از من بود
یعنی که می بوسم تو را از راه ِ دور امشب
این شاهرگ، قربان ِ تیــــــــــغ ِ تیز ِ ابرویت
شرمنــده ام سر زد اگر از من قصور امشب
آخر شب ِ دامــــــادی ِ من هم رسید از راه
آخر بساط ِ شادی ام شد جور ِ جور امشب
ما هر دو خوشبخــتیم، تو تا خانه ی ِ بختت
من نیز با رخت ِ سپیـــد ِ مرده شور امشب
روزی غبــــــــــار ِ ما بهم خاهد رسید آخر..
گریان شدند از شعر ِ من اهل ِ قبور امشب
با نگاهت باز شعر بی حساب اورده ای
نم نمک با گیسوانت عطرِ ناب اورده ای
آسمان سینه ام مهتاب را گم کرده است
در دل شب با حضورت آفتاب اورده ای
اینجا بدونِ بودنت انگار زندان می شود
با تو کویرِ لوت هم مانندِ اینجا می شود
قلبِ مرا با چشمِ خود هر روز کافر می کنی
باز از حیایِ شرقی ات کافر مسلمان می شود
جان می دهی بار دگر جان داده را با بوسه ات
مردن پس از بوسیدنت، یک کارِ آسان می شود
می خندی و از نازِ تو بازارِ بی همتای گل
در کسری از یک ثانیه یک جایِ ویران می شود
با احتیاطِ بیشتر لب هایِ خود را رنگ کن
بیرون که می آیی عسل یکباره ارزان می شود
چون دست در مو می کنی، لطفا کمی آرام تر
از موج گیسوهایِ تو، هر روز طوفان می شود
یک روز می آید که در وصفِ دل آرایی تو
این شعر بازی هایِ من در حدِ دیوان می شود
#جواد_مزنگی
-----------------------------------
منتخبی از post های ♡ali♡ در گروه شعر و ادب پارسی
درد یعنی بزنی دست به انکار خودت
عاشقش باشی و افسوس گرفتار خودت
به خدا درد کمی نیست که با پای خودت
بدنت را بکشانی به سر دار خودت
کاروان رد بشود، قصه به آخر برسد
بشوی گوشه ای از چاه خریدار خودت
درد یعنی لحظاتی به دلت پشت کنی
بشوی شاعر و یک عمر بدهکار خودت
درد یعنی که نماندن به صلاحش باشد
بگذاری برود! آه... به اصرار خودت!
بگذاری برود در پی خوشبختی خود
و تو لذت ببری از غم و آزار خودت
درد یعنی بروی ، دردسرش کم بشود
بشوی -عابرِ آواره ی- افکار خودت
اینکه سهم تو نشد درد کمی نیست ولی
درد یعنی بزنی دست به انکار خودت...
علی صفری
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
