روزی من و تو دگر در این جهان نیستیم.....
چقدر دلبسته ی این مسافر خونه شدیم؟(دنیا)
زندگیه عجیبیست که چقدر ما در پی دنیا هستیم درحالیکه وقتی ما روز به روز که از خاب برمیخیزیم و اون روز را تمام میکنیم ، از دنیا فاصله میگیریم و به مرگ نزدیکتر میشویم....
چقدر حرفای نگفتمون رو گفتیم و کارهای نکرده؟
کجاییم؟
فقط تلنگری بود و بس!
خیلی فکر میکنم بهش. 😎
اما دوست دارم تا قبلش به همه آرزوهام رسیده باشم.
هرار بار فکر میکنم خیلی دیه برام مهم نی
به کلیه چپمه
مرگ ترس نداره
بلخره میمیریم دیگه
این زندگی بدون لذت هست که ترس داره
هر چقدم تلنگر میخوریم آدم نمیشیم ک😑
من ترس شدید از مرگ دارم جوری ک مشاور میرم و هردفعه آزمایش میدم و محدود کردم خودمو!!مخصوصا توهن ایدز و بیماری.جوریک از ارتباط هم میترسم.علتشم همین مرگه....
من که ۵ شنبه اونجا بودم مامان بزرگ‌مهربونمو به خاک سپردیم دلم تنگشه..
من خیلی از جون دادن میترسم ولی به دلیل تنبلی زیییییییاد کاری هم نمیکنم😓😓😓😓
ما جایی زندگی میکنیم که هروز تلنگر سه بعدی داریم رو این قضیه😂😂😂
من که اگه همین الان هم برم پیش پدر و مادرم باکی ندارم. دلخوشی ندارم واسه موندن.یه دختر دارم که بلاخره باباش بزرگش میکنه
هیچوقت بهش فکر نکردم و نمیکنم
هر گز دلم نمیخواد از پیش همسرم برم
دلم نمیخواد دخترم یتیم بشه
میدونم که مرگ حق همه اس و یه روزی ام بالاخره سراغ من میاد
اما امید دارم که اون روز خیللللللللی دور و خیلللللللللللللی دیر باشه
من خيلي ميترسم خيلي
چيزي براي ازدست دادن ندارم كسي هم از نبودنم اذيت نميشه ولي بازم ميترسم
