از یه جایی به بعد

این مطلب رو تو یه وبلاگ خوندم

از یه جایی به بعد . . . مرض چک کردن موبایلت خوب میشه

حتی یه وقتایی یادت میره گوشی داری

از یه جایی به بعد . . . دیگه دوس نداری هیچکس رو به خلوت خودت راه بدی حتی

اگه تنهایی کلافه ات کرده باشه ..

. از یه جایی به بعد . .وقتی کسی بهت می گه دوست دارم

لبخند میزنی و ازش فاصله میگیری ..

از یه جایی به بعد . . . فقط یه حس داری حس بی تفاوتی نه از دوست داشتن ها

خوشحال میشی و نه از دوست نداشتن ها ناراحت .

...
.
.
.

.
.
..

.
..
.

..

.و این نظر رو تو قسمت نظرات همین مطلب
.
.از یه جایی به بعد با خودت می گی خدا لعنت کنه کسی رو که قبل اینکه فرهنگ موبایل داشتن به ما ایرانیا یاد بده بهمون موبایل داد
از یه جایی به بعد با خودت میگی خدا لعنت کنه کسی رو که قبل از اینکه ما ایرانیا جنبه ی موبایل داشتنمون بره بالا بهمون موبایل داد
از یه جایی به بعد با خودت میگی خدا لعنت کنه ایرانسلو با این طرحاش ایرانو از 12 شب بعد می کنه فاحشه خونه
از یه جایی به بعد با خودت میگیی خدا لعنت کنه همراه اولو که دائم داره از ایرانسل تقلید می کنه
از جایی به بعد دیگه دوست داری رسما فریاد بزنی بگی من غلط کردم قبل از این که فرهنگ و جنبه ی موبایل داشته باشم موبایل دار بشم
و در نهایت افسووووس
به خاطر
1.پول شارژایی که از جیب بابا واسه هیچ و پوچ دود شد
2. اشکایی که واسه یه سری احمق سرازیر شد
3.شبایی که واسه یه سری کودن بی خواب شد
4.حسرتایی که الان داری می خوری واسه کشک
5.ودر نهایت روان سالمی که الان ناسالم شده
6.لطفا خودت رو به خاطر اینکه از دست موبایلت راحت شدی آزار نده تازه اعتیادتو ترک کردی اون چیزایی که گذشت عشق و دوست داشتن نبود فقط اعتیاد بود همین




نظرش جالب بود