دلم خیلی میسوزه از اینکه شاد بودنا بلد نیستم ، نمیدونم کسی باید یادم میداد یا یه چیز ذاتیه . فقط میدونم همیشه میتونستم آدم شادی باشم اما نبودم . وقتی آدمهایی را میبینم که راه شاد بودنا پیدا کردن و خیللللی ساده و بدون هیچ شرایط خاصی ، شادن و راه لذت بردن از زندگی را بلدن خیلی حسودیم میشه
میشه یکم از شادی هاتون کوچیک یا بزرگ تعریف کنین ؟
شادی یعنی از حرف مردم دور باشی از حاشیه ها دور باشی یعنی عشق داشته باشی
شادی من اینه که پدر مادرمو دارم
و خاهرم
و همگی سلامتیم
و پول تو جیبیم
و آزادیم
و تغذیم خخخخ
دقیقا.حرف دل منم هست.لطفا منو لایک کنید بیام راهکار دوستان رو بخونم.
ببین عزیزم شادی من یه ساعت طول میکنه کلا اونم وقتیه که چیز تازه ای میخرم یه ساعت دووم میاره اون شادیم منم مثل تو ام ولی آدمایی رو میشناسم چن ماه سر یه مانتویی شلواری یا چیز دیگه با مامانشون بحث میکنن و نمیدونم هزار تا خواهش اخرش میخرن و یه عمر از اون لذت میبرن و با کلی عشق و شور ازش استفاده میکنن منم خاک بر سدم شده فقط ناراحتم
اخه اینجور شادی ها خیلی کوچیک و زودگذر هستن . من دارم از یه سبک زندگی حرف میزنم . آدمایی میشناسم که دارایی خیللللی کمی دارن ولی خیلللی قشنگ لذت میبرن از هر لحظشون. ما همیشه موفقیت و شادی را تو یه شرایط خاص و عجیب تصور میکنیم ولی ادمایی میشناسم که زندگیشون شاید ده برابر کمتر از منه اما خیللللی کیف میکنن و خوشحالن
منم این مشکلو دارم همههه چیز تو زندگیم اوکیه ولی همیشه باید ب خودم یاداوری کنم ک چ چیزای باارزشی تو زندگیم دارم از اینکه باید یاداوری کنم ب خودم کلافه میشم دلم میخاد این حس خوشبختی تو نا خوداگاهم باشه
