جواب خوبی ها و محبت های ی عده همیشه سردی و بی تفاوتی بوده و هست ولی برای خیلی های دیگه اینطوری نیست حتی آدم هایی که واقعا بد هستن، آخه چرا؟ این انصافه؟ یعنی تو این دنیا دل آدم حتی نباید به ی نفر خوش باشه؟ ن خانواده ای که برات دلگرمی باشن نه دوستی ن مردی که همراهت باشه. آدم ها هستن یا بودن اما نصفه و نیمه، اما بدون درک کردن حس ها و حرف های آدم، اما بدون عشق و محبت و احترام. آخه چرا؟ پس آدم کی جواب خوبی ها و مهربونی هاش رو میگیره؟ از این شرایط خسته ام. خیلی خسته.
عزیزم
باید بدون انتظار از کسی خوب باشی
درواقعا رفتار تو بازخورد شخصیتته اصلا به فکر اینکه خوبیت بهت برگرده نباش
دنیا نامرد تر از این حرفاس
عزیزم از هیچکس توقعی نداشته باش و مهر بورز رمز شاد زندگی کردنه.من هروقت میخوام کاری کنم میدونم طرف ناسپاسه قبلش میگم خدا دارم فقط با خودا معامله میکنم محبت میکنم دل بنده ات شاد بشه.بعدش نیش و کنایه طرفت یا ناسپاس بودنش اثلا برات مهم نیست
عزیزم من بعداز کلی تجربه ی تلخ فهمیدم که به هیچکس خوبی نکنم با هرکی همونجور باشن که حد و اندازه شه ...الان بشدت از خودم راضیم
حضرت امام صادق(علیه السلام) می‌فرمایند:
بهترین راحتی و آسودگی، بی‌توقعی از مردم است
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
51 ثانیه پیش
52 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
