مازوی سبز که سوراخ نداره از عطاری بگیر. بشورش و صبر کن تا خشک بشه.
داخل هاون بکوب تا هرکدومش به چند تا تیکه ی درشت تبدیل بشه.
بعد آب جوشیده سرد شده رو داخل یه ظرف شیشه ایی بریز و مازوهای خرد شده رو داخلش بریز.
درب ظرف رو ببند یا روش یک پارچه ی نخی بنداز.
یکماه بعد که خوب شیره اش رو پس داد، از صافی ردش کن.
حالا شیره ی مازو قابل استفاده است.
مازویی که به این روش شیره گرفتی، هر چند وقت یکبار یک لایه ی سبز رنگی روش دلمه میبنده. اون رو بهش پرده ی مازو میگن.
با کپک اشتباهش نگیر. هر وقت دلمه بست با نوک یه چاقو بردار و بریزش دور. . حواست باشه که شیره ای که میگیری کپک نزنه. جای گرم نباشه و توی یخچال نگهداری بشه.
در این مدتی که مازو داره شیره پس میده و داخل ظرف هست، ظرف رو تکون نده.
بعدش که شیره رو پس داد، چند بار صافش کن با پارچه، شیره زلال و شفافی باقی میمونه. که براحتی میتونی با دست به هرکجا که خواستی بمالی. طوری بمال تا کاملا جذب بذن بشه و خیس نمونه.
این شیره هر چقدر بمونه رنگش تیره تر و خاصیتش بیشتر میشه. مثلا اگر 6 ماه بمونه، رنگش مثل قیر میشه و فول العاده خاصیت چسبندگی و انقباضی پیدا میکنه.
میتونی روی ناخن هم بمالی بسیار خاصیت داره و رنگ هم نمیده.
دستت رو بهش اغشته کن و اطراف اون ناحیه ای که شل و آویزان شده رو حسابی ماساژ بده. کم کم پوست بدنت جذب میکنه و خاصیتشو نشون میده. بطور مرتب مثلا هفته ایی دو یا سه بار به ماساژ بده تا کاملا جذب بشه.
مازو روغن نداره و تنها روشی که شیره ی خالص و مفید اون بیرون میاد همین روش هست. ظرفتون کاملا تمیز و خشک باشه. آب جوشیده ی سرد شده (املاحش ته نشین بشه) و به اندازه ی سه برابر مازوتون باشه.
گاهی اوقات مازو رو بعد از خرد کردن به تکه های بزرگ، درون آب میجوشونند تا سریعتر شیره اش بیرون بیاد. این روش خیلی سریعتر به شما شیره رو میده اما توجه کنید که مقدار زیادی از مواد موثره ی مازو در این حین از بین میره.
