آرام باش ماهِ من ! درست می شود ...نه هیچ شبی ، و نه هیچ زمستانی دائمی نیست !آفتاب می تابد شاخه ها جوانه می زنند و تمامِ شکوفه های در انتظار ؛ متولد خواهند شد ..هیچ ابری تا همیشه در مقابلِ مهتاب ، نمی ایستد و هیچ ماهی تا همیشه در حصار ، نمی مانَد ،که حصار ؛ جای ماه ، آسمان ؛ جای سیاهی و باغ ؛ بسترِ شاخه های خشک و سرمازده نیست !نور ، سپاه سیاهی را می درد ؛ حتی اگر به قدرِ روزنه ای باشد و بهار ؛ هزار هزار زمستان را سبز می کند ،روزهای سخت ، رو به پایان است ماهِ من ؛