دل بندگی و بندگی دل

اشکی که طوفان به پا می کند

گفت: هرکه روزی را در سپاه علی بگذراند، یقینا از اهل بهشت خواهد بود!
گفتم: آیا میدانی خوارج و شمر بن ذی الجوشن نیز در صفین پا به رکاب علی(ع) بودند و زخمهایی نیز برداشتند؟

گفت: چون دلم با حسین است، کسی را یارای آن نیست که به دوزخ راهم دهد!
گفتم: آنانی که در برابرش تیغ از نیام برون کردند نیز قلبشان با حسین بود!
(قلوب‏ الناس معک و سیوفهم‏ مع بنی امیّة)

گفت: اشکی بر مصیبت حسین ریختم. آتش جهنم را با آن خاموش کردم.
گفتم: مولایم و فرزند مولایم با صدای ضعیف و بیمارش بر اشک ریزانی نهیب زد که : خود شما کوفیان ما را کشتید! چه فایده که اکنون اشک می ریزید؟
(وقال الإمام زین العابدین رضی الله عنه لأهل الکوفة:"هل تعلمون أنکم کتبتم إلى أبی وخَدَعْتُموه وأعطیتموه من أنفسکم العهد والمیثاق، ثم قاتلتموه وخَذَلْتموه. بأی عین تنظرون إلى رسول الله (ص)، یقول لکم: قاتلتُم عِتْرَتی، وانتهکتُم حُرْمَتی، فلستم من أمتی". وقال أیضاً عنهم: إن هؤلاء یبکون علینا، فَمَنْ قَتَلَنا غیرُهم)

گفتم: مگر نبود وقتی که زینب (س) ندای یا للمسلم برآورد (که نا مسلمان این کسی که می کشید مسلمان است)، عمر بن سعد اشک ریخت؟
مگر نبود که معاویه پس از شهادت علی(ع) به شعرا و مداحان می گفت برایم از علی بگویید، سپس اشک می ریخت و می گفت آری که ابو تراب چنین بود!

گفت: گمان کنم تو از آن دسته سست ولایتانی هستی که ارج بر اشک نمی نهند! نکند از اصحاب سقیفه ای؟!
گفتم: گر تو خود را برتر از حسینی نبینی که عرفات را غرق مناجاتش کرد.
گر تو دنباله رو سربازی باشی که جان خویش را فدای نماز حسین کرد!
گر تو مرام آن برده ای را داشته باشی که شیعه بودنش تنها هنگام سرخوشی ها نبود!
گر مرگ در راه حق را سعادت و شرافت بدانی!
گر تو شیعه بودن را مجوزی برای سرپیچی از دستورات پروردگارت ندانی!!
و ....
آن وقت است که حرارت یک قطره اشکت در ترازوی عمل، دریائی از گناه را خواهد خشکاند.
و گوارایت باد این قطره اشک!

امام على(ع) جد بزرگوار امام سجاد(ع) نیز پیروان سست عنصر خویش را سرزنش کرده است: نامردان مرد نما، ... اى کاش شما را ندیده بودم و نمى‌‌شناختم. به خدا قسم حاصل شناختن شما پشیمانى و غم و غصه است. خدا شما را بکشد که دلم را پر از خون کردید، و سینه‌‏ام را مالامال خشم نمودید، و پى در پى جرعه اندوه به کامم ریختید، و تدبیرم را به نافرمانى و ترک یارى تباه کردید.
یَا أَشْبَاهَ‏ الرِّجَالِ‏ وَ لَا رِجَالَ...

فقط یادمان نرود وقتی هارد را فرمت می کنند تمام ویروس هایش از بین می رود

ولی تضمینی ندارد که دیگر ویروس نگیرد

به دنبال یک آنتی ویروس قوی باشیم !

عاشورا سراسر حکمته
هر عمل "قرآن ناطق" نیاز به بررسی و دقت نظر داره
حتما دوستانتون اینجا را قابل ندونستن که مطلبی در این زمینه بنویسن
ان شاء الله در همین ایام عزا اگه لیاقتش پیش بیاد، مطالبی از کلام زیبای اهل بیت می نویسم

در مورد زینب (س)، اربعین سال قبل حکایت دلی نوشتم که امیدوارم ذره ای نشانگر مقام والای ایشان باشد:
http://www.ninisite.com/discussion/thread.asp?threadID=113079&postID=7223835#7223835
http://www.ninisite.com/discussion/thread.asp?threadID=166811&PageNumber=1

أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ

ماهیان از تلاطم دریا به خدا شکایت بردند و چون دریا آرام شد خود را اسیر تور صیادان دیدند ...
تلاطم های زندگی حکمتی از خداوند است پس از خدا بخواهیم دلمان آرام باشد نه دریای دور و برمان.

در حقیقت خداست که هر کس را بخواهد بى‏راه مى‏گذارد و هر کس را که [به سوى او] بازگردد، به سوى خود هدایت مى‏نماید؛
همان کسانى که ایمان آورده‏اند و دلهایشان به یاد خدا آرام مى‏گیرد. آگاه باش، با یادخداست که دلها آرامش مى‏یابد.

این خاک است که بر پیشانیش سجده می کند

فزونى عبادت و نیایش امام چهارم (ع) در پیشگاه خدا به حدى بود که آن‌حضرت سرور و زینت بخش عبادت کنندگان(سیّد العابدین، زین العابدین) و بسیار سجده کننده(سجّاد) لقب یافت.
امام باقر(ع) در مورد علت ملقّب شدن پدر بزرگوارش به لقب(سجاد) مى فرماید:
او را سـجـّاد نـامیدند، چون: هیچ‌گاه نعمتى را به یاد نمى‌آورد مگر آن‌که سجده مى‌کرد؛
هیچ وقت آیـه‌اى از قـرآن را کـه سجده(واجب یا مستحب) داشت نمى‌خواند، مگر آن‌که سجده مى‌کرد؛
خداوند هـیـچ‌ـگـاه بـدى و ناگوارى را از او دفع نکرد، مگر آن‌که سجده کرد، هیچ زمان از نماز واجب فارغ نـشـد مـگـر آن‌کـه سـجده کرد، هیچ‌گاه بین دو نفر را اصلاح نکرد مگر آن‌که سجده کرد،
(بر اثر فـزونـى ایـن سـجـده‌هـا) آثـار سـجـده در تـمـامـى مـواضـع سـجـود آن‌حـضـرت نـمـایـان بود.
(مطالب السؤول، ص 77)

روش امـام زیـن العـابـدیـن(ع) در انـفـاق و صـدقـه دادن ایـن بـود کـه قـبـل از آن‌کـه صـدقـه را بـه نـیـازمـنـد بـدهـد آن‌را مـى‌بـوسـیـد. وقـتـى از عـلّت آن سـؤال شد، فرمود: من دست سؤال کننده را نمى‌بوسم، بلکه دست پروردگارم را بوسه مى‌زنم. صدقه پیش از آن‌که به دست نیازمند برسد به دست پروردگارم مى‌رسد.
(بحار الانوار، ج46، ص74)

حسین (ع) با عالم چه کرده است!!

که خواندن زیارت اربعینش، از نشانه های شیعه است ...


اربعین تنها یک عدد نیست
استمرار یک اعتماد و ایمان است.