ببین عزیزم این خیلی خوبه که دغدغه دیگرانو داشته باشی
اما داری میگی که سه ساله پدرتون فوت شدن و هنوزم داری غصه میخوری
هر کسی افسانه شخصی خودشو داره. راه مخصوص به خودشو داره
وجدان آگاه و بیدار تا اونجایی خوبه که بتونی کاری انجام بدی و کمکی بکنی. ولی وقتی نتونی کاری انجام بدی و مدام غصه بخوری این میشه باعث ویرونی زندگی خودت و شاید اطرافیانت. یعنی نه تنها سازنده نیست که مخربه
ببین مثلا ممکنه برادر من، تو زندگیش عذاب بکشه. حالا من تا جایی که بتونم و از دستم بر بیاد عذابشو تخفیف میدم. اما وقتی کاری از دستم بر نیاد نباید بشینم همش غصه اونو بخورم. هر کدوم از ما قبل از اومدن به این دنیا، نقش خودمون رو انتخاب کردیم و اومدیم تا به چالش کشیده بشیم. تمام سختیا و رنج ها، امتحان و آزمونی هستن که میتونن باعث پیشزفت روحی ما بشن
میدونم حرفام شاید خنده دار و غیرمنطقی به نظر بیاد اما تحقیقاتم از سیزده سالگی تا الان که نزدیک سی سالمه منو به اینجا رسونده