الان داشتم با تاکسی خطی از تهران می یومدم کرج، سوار ون بودم
بعد وسطای راه یکی از خانم هایی که عقب نشسته بود، شروع کرد به اعتراض به اقای بغل دستیش که دست و پاتو جمع کن (مرده تمام مدت راه داشت اول با پاش و بعد دستش برا خانوم مزاحمت ایجاد می کرد، وضعی که همه خانم هایی که اینجا هستن ازش باخبرن تو تاکسیامون)
مرده هم با وقاحت می گفت من کاری نکردم، دست و پام همینجوریه، خانومه هم دیگه با بغض داشت بهش می گفت بس کنه و دست و پاشو جمع کنه
و اما راننده...راننده به محض اینکه اون خانوم شروع به اعتراض کرد و مرده با بی تفاوتی رد می کرد حرفشو، ماشینو کنار زد، اومد در ونو باز کرد و مرده رو بیرون کشید و گفت برو گمشو!
وسط اتوبان تهران کرج ولش کرد👌😂
بعد اومد سوار شد و از ما خواست یه صورت جلسه بنویسیم و امضا کنیم تا بعدا اگه سازمان بهش اعتراض کرد که چرا اینکارو کردی شاهد داشته باشه
هر ده نفر مسافر که نصفشون هم اقا بودن این صورت جلسه رو امضا کردیم و شماره و مشخصاتمونو نوشتیم تا با کمال میل اگه لازم شد گواه ایشون باشیم
حالا چرا این مسئله پیش پا افتاده برام اینقدر جالب اومد؟ چوت من ده ساله دارم این مسیرو می رم و میام و بار ها شاهد چنین ازار و اذیت هایی از جانب مردها بودم، با این تفاوت که کمتر پیش میومد راننده ها حمایتی نشون بدن چون می ترسیدن براشون دردسر بشه، من گاها حتی دیدم راننده ها با متعرض هم دست شده و به خانم توهین لفظی می کردن که تو بیماری و توهم داری و اینا، و خیلی وقت ها زن بیچاره برا فرار از اذیت ناچار می شد خودش وسط راه پیاده بشه
من معمولا وقتی واژه غیرت مردانه رو می شنوم در مورد مردای ایرانی، معنی و حس منفی ای تو ذهنم تداعی میشه، ولی اگه یک کار تو زندگیم دیده باشم که به راستی لیاقت واژه غیرت رو داشته باشه کار همین اقا بود
خواستم به اشتراک بزارم تا برای همه یاداوری بشه انسانیت هنوز تو این مملکت نمرده...
