علت این بد رفتاری، حسادت شدید به فرزند دوم است که در کودکان زیر 5 سال و با فاصله ی سنی کمتر از 3 سال بیشتر به چشم می خورد (از 6 سالگی به بعد، به جهت ارتباط بیشتر کودک با همسالان در آمادگی و مدرسه، حس حسادت کمتر می شود؛ ولی از بین نمی رود).
ای کاش پیش از تولد فرزند دوم، فرزند اول خود را آماده می کردید [1] و اگر چنین نکرده اید، برخوردهای شما در حال حاضر بسیار اهمیت دارد. برخوردهای نسنجیده می تواند از فرزند دوم رقیب هولناکی بسازد و آثاری منفی داشته باشد و برخورد درست، حسادت فرزند اول را کاهش خواهد داد.
چـنـد توصیـه:
1. خود و نزدیکانتان به فرزند دوم (به ویژه در حضور فرزند اول) کمتر توجه کنید.
2. اگر می خواهید فرزندانتان را ببوسید، اول بزرگتر و بعد فرزند تازه متولد شده را ببوسید.
3. با اعطای مسؤولیت به فرزند بزرگتر، حس بزرگ شدن را در او تقویت کنید. فرزند شما علاقه مند است برخی کارهای برادر کوچکش (آوردن شیشه ی شیر، آوردن وسایل حمام، پوشک و مراقبت از او) را به عهده گیرد (البته توجه داشته باشید که خدمتکار برادرش نشود).
4. اجازه دهید گاهی در جاهای بی خطر، برادر کوچکش را بغل کند.
5. سعی کنید در حضور او به فرزند شیرخواره ی خود، شیر ندهید. اوج حسادت کودکان اول، زمانی است که مادر، فرزند دوم را شیر می دهد.
6. ممکن است از شما بخواهد شیر صبحانه را با شیشه بخورد. در این صورت مقاومت نکنید. چون شیر، آرام به دهانش می رسد و مزه ی پلاستیک سر شیشه بد است، این عمل دوامی نخواهد داشت.
7. وقتی پدر به خانه باز می گردد، اول سراغ فرزند دوم نرود؛ بلکه دقایقی را با فرزند بزرگتر بگذراند و پس از آن به فرزند دوم توجه کند (توصیه می شود حال فرزند کوچک را از بزرگتر نپرسد).
8. اگر برادر کوچکتر را کتک زد، با او با خشونت برخورد نکنید؛ بلکه با لحنی محکم و قاطع بگویید: اجازه نمی دهید به او صدمه بزند.
9. اگر خواست از برادر کوچکش شکایت کند، اجازه دهید حرف بزند. او به شدت به تخلیه ی احساسات نیاز دارد.
اینیستاگرام محمدرضا# عشقی @dr.m.esshghi