میخوام از همه کاراش بگم.ببینید طبیعیه. بچه های شمام اینجورین؟ دوسال و هفت ماهشه. همش در حال اذیت کردن منه. بخاطرش همش باید توی خونه باشم. هرجا میبرمش ک همش نگاهش ب دست اینو اونه ک بهش شکلات بدن. هرکی ندونه فکر میگنه این یه بچه ی نخورده هست در حالیکه همیشه خوراکی انواع مختلف داره توی خونه. یه دقیقع پیش من نمیشینه همینطور راه میره پیش این خانم پیش اون بچه.اصلا نمیشینه در صورتیکه من هر بچه ی کوچیکی ک دیدم همه کناد مادراشون نشستن. اینقدر اذیت میکنه ک همه بمن نگاه بد میکنن. منم دیگه تصمیم دارم هیچ جا نبرمش و خودمم هیچ جا نرم. مادر خودم میگه نیا خونم میگه بچت اذیت میکنه نیا. دست ب همه چی میزنه و همه چیو میخواد خراب کنه . و آگاهانه اذیت میکنه چون میگه ک دارم اذیت میکنم.این از ییرونش حالا تو خونشو بگم
دقیقا مثل من گاهی همین آرزو رو میکنم.یعنی هیچوقت خوب نمیشه؟
درست میشه.اتفاقا میگن همچین بچه هایی تو سن نوجوونی خیلی آروم و فهمیده میشن.البته من اینو هم دیدم پسر همسایمون تمام همسایه ها از دستش شاکی بودن ینی از یک سالگی تا ۱۰تا۱۲سالگی این بچه کارش اذیت و آزار و بقیه بود الان باید ببینیش چه آقایی شده واسه خودش