شعر حفظی راحت

مردم و زنده شدم تا ک تو لبخند زدی 

بارالها ملک الموت ب این زیبایی

فعلااینو داشته باش تا بازم برات بزارم

چه نوع شعری؟

اگر با من نبودش هیچ میلی 

چرا ظرف مرا بشکست لیلی 

😁

قبلشو یادم نمیاد ولی بیت آخرش اینه

به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل  که گر مراد نیابم به قدر وسع بکوشم

شده دلتنگ شوی فاصله فرسنگ شود

یادشیرین کسی تیشه ی هر سنگ شود

شده با بغض ترک خورده سلامی بکنی 

او جوابی ندهد ثانیه ها هنگ شود

دوستت دارم را من دلاویز ترین شعر جهان یافته ام دامنی پر کن از این گل که نشانی بره دوست ،

که بری خانه ی دشمن

راز خوشبختی هرکس به پراکندن اوست

گفت پیری درد بی درمان بگیری بچه جان

او دعای کارسازی کردو من عاشق شدم

سِر خود با یارومحرم نیز نباید باز گفت 

روزی آن یار اگر بیگانه شد تکلیف چیست

دلم یک دوست میخاهد ک هنگامی ک دلتنگم

بگوید خانه را ول کن بگو من کی کجا باشم

تا تو نگاه میکنی کار من آه کردن است ای به فدای چشم تو این چه نگاه کردن است

با یادت سرمستم ، ای نگار آسمانی   یادم کن تا هستم ، تو ای امید زندگانی

تا به لب ترانه ، می کشد زبانه ف شور عاشقانه من         حال دل می گوید ، با زبان بی زبانی

هر لبخندت با من گوید دل مده به دست غم         بنشین با عشق تا گل روید زین شب خزانی 

تا که از نگاه تو نور شادی می بارد        دل ز مهربانیت شور و شادیها دارد 

 با تو خزان من بهاران               با تو شبم ستاره باران است نور افشانی 

چه بخواهی چه نخواهی دل عاشق ره تو پوید به هر نشانی 

دل و جان سر مست از شوق نگاه تو      همه جا حیرانم دیده به راه تو 

که بدین روح افزایی ، زیبایی ، رویایی    چون بهشت جاودانی

چه شود گر باز ایی چون نفس باد سحر     می رسدم جان دگر دیده کشد سوی تو پر   همسفرم شو که می توانی 

پر و بالم را با دیدارت کی بگشایی ؟      تب و تابم را با لبخندت کی بنشانی؟