منم محبتی از خانوادم ندیدم زیاد حرف نمیزدیم اصلا نمیتونستم از مشکلاتم بگم
به قول خودت جینگیل جات دخترونه نداشتم با دوستام نمیذاشتن بگردم
تا حیاطمون میرفتم مامانم میومد دنبالم 😔😔
آخ که چه آرامشی دارم بعد ازدواج
من فکرشومیکنم خودمم تنبل ولوس بودم مامانمم زیاداصرارنمیکرد.هرچند ک هیجوقت توخونه داری ومهمون نوازی هیچوقت کم نیاوردم بااینکه تاقبل ازدواج هیچ کاری نکرده بودم.اما تودوران بلوغم خیلی تنها بودم اصلا دوستم نبور اثارش الانم تووجودمه عصبی واحساسی وضعیف
یه چیزی که خیلی افراطی بهم یاد داد
حس عذاب وجدان بی دلیل
کلی رو خودم دارم کار میکنم تا تونستم کمش کنم
منم
همه چیو خودجوش یاد گرفتم
مامان جونم بسی ساده است
همه چییم بلدم الان
از مادرشوهرمم تو خونه داری سرترم
شوهرم که یروز بجز غذای مامانش نمیخورد
الن میگه جز اشپزی تو اشپزی کسیو نمیپسندم
محبت کردنو اونم فقط بابت این بود ک با خالم اینا تو ی ساختمون بودیم خالم بچه نداشت و از ماملتم بزرگتر بود بعدا از پرورشگاه بچه اوردن بابت همینم مادرم ب بچه هاش محبت نمیکردک خالم ناراخت نشه یبارک ما اعتراض کردیم اینو گفت دلم براش سوخت مامانم خیلی سختی کشید ولی دلش خیلی بزرگه
ب منم خیلی چیزا یادم نداد مامانمم همش فکرش این بود که اشپزی و خونه داری یاد بگیرم ولی هیچوقت سیاست های شوهرداری و عاشقانه حرف زدن با شوهر رو یادم نداد همیشه خدا با بابام دعوا میکرد.
اما عاشقشم چون واقعا دلسوزه شایدباخودش برخوردمناسبی نشده بود ک نمیدونست بادخترش چکارکنه..اما الان برا دخترم ی مامان بزرگ محشره
مامان منم عین مامان تو...دقیقا کمبودای تورو داشتم فقط درس ولی واسه دخترم کم نمیدارم میذارم با لوازم آرایشم ور بره تو یادگیری الفبا و سایر کلاسها اصلا بهش سخت نمیگیرم ۵ سالشه حتی به مربیش گفتم لزومی نداره از الان الفبا یاد بگیره به چ دردش میخوره کلاس اول میخونه دیگه...ولی درعوض هر روز پارک میبرمش میره جلو آینه هرچی گل سر پاپیونه همشو یجا میزنه رو موهاش😂ماهم کیف میکنیم کلاس رقص گذاشتمش واسش جینگول مینگولم زیاد میخرم...زمانای ما مادرامون موفقیت دخترشونو درین میدیدن که فقط درس بخونن و شبیهپسرا باشن من حتی دوران دانشگاهم عین پسرا دست و رومو میشستم میرفتم دانشگاه😖 ولی موفقیت یه زن در اینه که مثل یه زن باشه و به خودش افتخار کنه
