شهرزاد مدیری کپ این عکس پدرشه🙄🙄🙄
دستمال من زیر درخت آلبالو گم شده
خبرداری؟؟
نوچ نوچ
بی خبری؟
نوچ نوچ
پس تو خر من هستی
😂
مهران مدیری ببینید عین دخترش هست 😂😂😂
بوی کتلتاوبرنج ایرانی خونه مامادربزرگم...برنج دودی خونه خالم...وقتی مادربزرگ وپدربزرگم میومدن خونمون ومن بال درمیاوردم....یادش بخیر..خدابیامرزتشون😖
توپ سفیدم، قشنگی و نازی
حالا من مییییخوام برم به بازی
بازی چه خوبه با بچه های خوب
بازی میکنم من با یه دونه توپ
چون پرت میکنم من توپ سفیدم را
از جا میپرهههه میره تو هوا
قل قل میخوره تو زمین ورزش
یک و دو و سه و چارو پنج و شش
یک و دو و سه و چارو پنج و شش
بچه ها کش بازی می کردین
ای لی بازی
هفت سنگ
یکی از نوشته های من درباره گذشته :
بوی کودکی
بوی محرم،دسته،گلاب،شربت زعفران و‌لیمو ؛ بوی پرسه زدن در هزارتوهای خانه بابابزرگ،بوی باهارخواب و خرپشته و اتاق عقبی....
هوای سر زدنهای مخفی محتاط به زیرزمین نمور،به شوق یافتن چیزهای تازه و کشف جهانهای جادویی...
کشف قاب عکس بزرگ از نقش آن شهید عزیز با پشت زمینه سبز،تابلوهای ماسه ای رنگی هنر دست دیگر عمو،صندوقها و گونیهای گردو و بادام،زیرزمین و بشکه های بزرگ آبی محرمها و احسانهای آن شهید نازنین که از نوشابه های کوکا و دوغهای آبعلی مفرح و واقعی آنروزها پر بود،گربه ها و بچه های زیاد بازیگوششان،نوای نوحه های آذری پرشور که تمام خانه را پر میکرد و موسیقی جاری خانه بود...
مادربزرگ و آشپزخانه و حیاط خلوتش،مادربزرگ همیشه پای گاز و آشپزخانه ماند تا چندین و چند فرزند نیک سیرت تحویل جامعه داد...
سفره های بزرگ سراسری ازین سر هال تا آنسو،قابلمه های بررگ غذا که یک هیئت بچه و نوه و فامیل را سیر میکرد
کرسی،گرمای بی نظیرش،شب چره های ساده و دلچسب رویش، چشم در چشم عمو و عمه ومادربززرگ و پدربزرگ نشستن و حرفهای شیرین زدن....
تلویزیون قدیمی،با برنامه ها و کارتونهای زیبایش...
درحیاط هزارجور بازی کردن،قایم باشک و بالابلندی پر از سر و صدا،بی خبر از داد و قال و فکر به همسایه....در وقت خستگی دویدنها سمت اولین بغالی و بستنی فروشی ؛ و بعد تیتاپ و آلو و نوشمک و یخمک و کیم خریدن و در شادمانگی و شور خوردن
زیستن در هوای عیدی گرفتن و چشم به دستهای پدر بودن برای گرفتن چیزهای نو،اسباب بازی و لوازم تحریر و خوراکیهای رنگارنگ.
زیستن در هوای عمو و خاله و هرکه نزدیک بود،از سر و کول هم بالارفتن در دنیایی که فکرمیکردی همیشه همانطور میماند و تغییر نمیکند
فکرهای کودکانه معصوم : فکر اینکه خدا یعنی فواره های بلند رو به اوج،فکر اینکه تنها موجودات خاصی مادرند، بی خبری مطلق از چگونگی دنیاآمدن خواهر و برادر جدید...
و هزار حرف نگفته دیگر...
مانده ایم این روزها،مانده ایم و خیال میکنیم زندگی میکنیم، غافل از آنکه تنها زنده ایم
زندگی آنقدر بی رنگ شده که حد ندارد. راستش را بخواهی از خودمان بیزارم،از مایی که دیگر نه کتاب میخوانیم نه موسیقی گوش میکنیم ،نه تلفن را برداشته و به اقوام زنگ میزنیم، نه مسجد و‌نه هیچ عمل زندگی بخش دیگر....
نمیدانم چرا هیچ فکر نمیکنیم ما در ازای گرفتن اینهمه داده از جهان مجازی و‌پیامهاش داریم تمام زندگی و فرصتمان را میدهیم....
کاش میشد زمان برمیگشت به آنروزها که هنوز تلفن همراه اختراع نشده بود و زندگی هزار جنبه و رخسار و عطر داشت نه مثل حالاکه « زندگی » فقط و فقط شده یک گوشی و‌جهان خیالی اش.
به راستی که باید گفت : روز وصل دوستداران یاد باد / یاد باد آن روزگاران یاد باد...
باز منو نقطه پایان
و ناتوانی این دستهای سیمانی برای برگرداندن حال خوب به جهان
( مهری _ ۱۳۹۳ )
ده بیس سی چهل رودخونه
من با تو قهرم تو با من اشتی
مهرو محبت تو دلم کاشتی
اره مره شاه خره
امام خمینی رهبره
رییس کل کشوره
من سنجدم هییییی
آهویی دارم خوشگله فرار کرده ز دستم
دختر حاجی الماس تیپ میزنه چپ و راست
