ببین من رشته تحصیلیم روانشناسی مشاوره بود ول کن ها همشون کاسبن خیلی خیلی توصیحش طولانیه
جز معدود انگشت شمار ارزش وقت و هزینه ندارن
هیچ کس جز خودت نمیتونید برای خودتون تصمیم بگیری
ببین عزیزم مادر یعنی از خودگذشتگی
دو راه بیشتر نداری یا بگی مادرم و ب فکر اون باشی یا ن بگی خودم
که مادر هم باشی دل گفتن خودت رو نداری
دیگه تنها راهت مدارا کردنه چرا
چون وضعیت اسف باری جامعه و مملکت و وضعش داره
هر روز بدتراز دیروز
ب فکر اینده خودتو پسرت باش
بخای بگی خودم
جوونیم
و دلم که عمر تموم شده افتاده توی سرازیری
انوقت با شرایط سختر بدون اون مقدار پسندازی هم ک میتونستی بکنی
میمونی چیکار کنی
صبوری کن خاهر جان و ب فکر ایندت باش
نظر من کاملا واقع بیننانه و اینده نگر بود
بازم من تو زندگی و موقعیت شما نیستم
خودتی ک میتونس تصمیم بگیری