خانواده من مخالفت کردند و من و نامزدم بهم نرسیدیم ۹۰ درصد راهو رفتیم.خرید ازمایش و...نمیتونسیم همدیگرو فراموش کنیم تا اینکه دیگه من برای فرار از شرایط ازدواج کردم..تا حدود دوسالی از هم بی خبر بودیم تا اینکه دوباره پیام و زنگ زدنامون شروع شد.هردومون هم مقصر بودیم و هستیم اون زمان من دست بردار نبودم و افسرده شده بودم و بعد از اینکه ازدواج کرد دیگه بلاک کردیم همدیگرو تا اینکه بعد از ۹ ماه اومد دوباره پیام پازیاش شروع شد حالا من دیگه حاضر نبودم یعنی دیگه اون حس رو بهش نداشتم اون عشق اولیه نبود بهش گفتم برو پی زندگیت و از خانومش بد میگفت از بی پولی از بدبختیاش و..میگفت و اسرار داشت باهم دوست باشیم این ماجرا ادامه پیدا کرد تا اینکه امسال دیگه به شوهرم همه چیزو گفتم و پیامای خودم و خودشو نشون همسرم دادم....شکایت کرد .دوستان خواهشا قضاوتم نکنید من روزهای سختی رو گذروندم از همه کس و همه جا رنجیده شدم با هممون تو تاریکی یک شکلیم.فراموش نکنیم.
با=ما
خب الان مشکلت چیه؟؟؟حقشه دیگه
حق داره
شما کار نداشته باش
کاره خوبی کرده همسرت
تو هم همراهیش کن
چطور نترسیدی به شوهرت گفتی؟من همچین چیزی بگم نمیزاره پشت کنم منو کشته
دعا کنید به خیر بگزره
عزیزم میتونم بگم درکت میکنم
ولی کارت اشتباه بود
قضاوت نمیکنم که اگه خودمم بودم میدونستم کارم اشتباس
اون اقا هم باید مردونگی میکرد و میکشید کنار
ن اینکه هی مدام باعث خرابی زندکیتون بشه
ايشالله مشکلت حل بشه به حق علي
نميدونم چي بگم نبايدباهم حرف ميزدين خوب کردي خودت گفتي به شوهرت خودش ميفهميد بدترازاين رفتارميکرد
از خانوادت بخواه بیان وسط و ماجرا رو حل کنن بگن برای خانوادمون خوب نیست این کارها .آبروی دخترمون به خطر میافته
نهایت زندگی فعلیت خراب میشه دیگه
ما تابع تصمیماتمون هستیم و گریزی ازش نداریم عزیزم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
25 ثانیه پیش
26 ثانیه پیش
26 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
