دقیقا.الان منو همسرم تو فکررفتن از ایران هستیم.به این قضیه فکر میکنم که یه روز تو کشور غریبه هستم میترسم..اینجا را که الان ساکن هستم رو شهر خودم میدونم و هیچگاه فکر نمیکنم غریب هستم.همسایه ها همه فارس زبان و همه یک فرهنگ .دنیا خیلی فرازو نشیب داره
منم شهر غریب خیلی سخته ولی من راضیم حالا میگم دفعه بعد انشالله انتقالی رو دور تر هم میدن میریم یه شهر دیگه😄
ممنونم نظراتتون ارومم کرد حق با شماست من باید محکم باشم..باید ب شرایط زندگیم عادت کنم نباید احساساتی باشم
بچسب به زندگيت
اگه دل بدي به خونه زندگيت
كمتر دلتنگ ميشي
خداروشكر هفته يكبار خانوادت رو ميببني
من خوب دركت ميكنم
خودم كه تازه ازدواج كرده بودم
شبا گريه ميكردم كه چرا خونه ي پدريم نيستم
پيجاي روزمرگي خانوماي كدبانوي اينستا رو ببيني و ايده بگير ازشون
در وجودت هزاران استعداد و هنوهست كه بايد كشفشون كني و ازشون لذت ببري
از قدرت زنانت استفاده كن
و هيييييچوقت اجازه نده همسرت متوجه شه نقطه ضعفت خانوادت هستن چون ممكنه يه وقتايي بعنوان اهرم فشار ازش استفاده كنه
توهم مثل خواهر كوچيكترم گوش بده به حرفام و بهشون فكر كن
۱۹ سالته هنوز کوچولویی، هفته ای یکبار دیدن خانواده بعد از ازدواج خیلی هم عالیه...سعی کن از سیاست های خانم های اینجا یاد بگیری که چطور زندگی و شوهرتو اداره کنی.
عزیزم منم ازدواج کردم وفردای عروسی اومدم شهر غریب و تنها زتدکی میکنیم الان ۳ ساله باید استقلال داشته باشی مگه میشه دائم چسبیده باشی به خانوادت.درسته سخته ولی غیرممکن نیست بچسب ب زندگیت این فکرهارووهم نکن این حجم وابستگی اصلا خوب نیس
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
4 ثانیه پیش
6 ثانیه پیش
7 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
