چرا ما دخترا این قدر بدبختیم.
26 سالمه. کارم ترجمست. دارم فوق می خونم اما یک خواستگار ندارم. 2 تا داشتم یکیش که پسره نپسندید یکی دیگه هم اصلن به هم نمیخوردیم.
نیاز به ارامش دارم. نمیدونم چرا خدا منو نمیبینه.
لطفا نگید برو دنبال کارو پیشرفت و ورزش و فلان. همه اینا رو انجام میدم و درامد مختصری هم دارم.
استایلم ریزه و بی بی فیسم. مادرم خیلی بداخلاقو وسواسیه. پدرم از من حمایت مالی نمی کنه. خودم خرجمو در میارم .
اخی
خب شوهر پیدا کن حتما ک نباید شوهر تورو پیدا کنه
اینم از گندیه که تو ایرانه . ارزش انسان پایینه
صبور باش عزیزم ازمادرتم دلگیر نشو هرچی باشه دوستت داره
عزیزم سنی نداری ک ناامیدبشی.این دعواهاهم طبیعبه
باز خوبه تا ۲۶ سالگی تحملت کردن.منکه مامانم از ۱۸ سالگی بهم گفت ترشیده..اخرش الان که ۲۰ سالمه با یکی نامزد کردم که هیچ تفاهمی نداریم و مامانم فهمید چ غلطی کرده..تازه من از قیافه اصلاااا کم ندارم ینی میموندم بهتر از اینا گیرم میومد.عزیزم همه همینن
ببين پسراى امروزى خيلى ظاهربين شدن،بخودت برس،برو ژل به لبات تزريق كن(در حد طبيعى)،ابروهاتو ليفت كن و ...
کاش من جای تو بودم چقدر حسرت مجردیمو میخورم ۲۶ سالمه با یه بچه ۲ساله و ۵ سال هست که ازدواج کردم کلا خودمو فراموش کردم از بس که درگیر خونه و شوهر و بچه ام نشکر نباش زندگی کن ازدواجت هم دیر نمیشه به موقع پیش میاد انشالله یه بخت خوب
عزیزم تو رو خدا به ازدواج نگاه فرار از خانه پدری نبین
اینجوری مجبوری یک عمر بسوزی و بسازی یا با بچه برگردی تو همون خونه
سعی کن بیشتر به خودت برسی و بیشتر تو محیط های پسرونه باشی انشاالله عشق زندگیتم پیدا می کنی
