خیلی وقتا میبینم خیلیا میگن وااای کسی که تو اینترنت پیدا شه به درد نمیخوره مخصوصا خانواده ها. دید عموم مردم به این نوع آشنایی همیشه منفی بوده.
یعنی ترجیح میدن یارو ندیده و نشناخته تو خیابون ازت خوشش بیاد ننشو دنبالت راه بندازه خونتونو پیدا کنه خواستگاری کنه تا اینکه استارت آشنایی تو فضای مجازی بخوره. خب اون آدمی که تو مجازی هست همینایی هستن که بیرونم هستن مث من که هم تو دنیای واقعی هستم هم مجازی.
بچه ها من و همسرم تو یه گروه رسمی بودیم اونجا همه نظرات خودشونو راجع به موضوعات مختلف میدادن و ما دیدیم چقد همیشه عقاید ما دوتا شبیه همه.
این باعث شد همونجا باهم چت کنیم روز به روز بیشتر شیفته ی عقاید و اخلاق هم میشدیم طوری که اگه همو میدیدیم زشت ترین قیافه هارو هم داشتیم دیگه برامون ظاهر مهم نبود. و من همیشه این عشق رو ترجیح میدادم به عشقی که با یه نگاه از روی ظاهر ایجاد بشه و بعدا به خاطر عدم تفاهم منجر به جدایی بشه.
اما کار خوبی که ما کردیم این بود که به سرعت دوستی رو از فضای مجازی کشیدیم بیرون مدام باهم بیرون میرفتیم و همدیگرو تو شرایط مختلف محک میزدیم و بعد از یک سال رفتامد و شناخت و دیدن خانواده ها همسرم پا پیش گذاشت واسه خواستگاری
میخوام بگم به صرف اینکه آشنایی از فضای مجازی شروع شده بدبین نشید به این ازدواج ها.
و اینکه زود دوستی رو بکشید بیرون و حضوری رفتامد کنید محل کارشو از نزدیک ببینید اس ام اس های بانکیشو ببینید حقوقشو راست گفته یا نه
خانوادش و محیط زندگیش رو از نزدیک ببینید
همسر من گفت من رتبه یک کشور تو ارشد آوردم من سریع رفتم تو اینترنت اسم و فامیل شو سرچ کردم ببینم راست میگه یا نه. اگه اطمینان حاصل کردید همه چیز همون طوریه که گفته و دروغی در کار نیست اونوقت چه اشکالی داره ازدواج با این آدم؟
فقط باید حواستونو جمع کنید گول دروغگوهای مجازی رو نخورید که البته اگه زرنگ باشید نمیخورید آدمای دروغ گو فوقش تا چند ماه بتونن فیلم بازی کنن بالاخره یه جا لو میرن.
من از انتخابم خیلی راضی بودم تا الان.
گفتم بگم تجربیاتم رو شاید به کسی کمک بکنه