من شاغلم. درآمدم هم خوبه. اما از درجا زدن بدم میاد. سال ها رو بیهوده تلف کردم. صرف شاغل بودن. از اونجا که دوست نداشتم فوق لیسانس بخونم پس رفتم و سرم رو با زبان انگلیسی یاد گرفتن گرم کردم و چهار سالی مشغولش بودم. تا باردار شدم و بچه همه وقتم رو گرفت. الان که بچه اولم پنج سال و بچه دومم یک سالشه, تصمیم گرفته ام باز پیشرفت کنم و جلو برم. از رکود و یکنواختی بدم میاد. باعث میشه تا افسردگیم عود کنه باز. کلاس های تحلیل تکنیکال بورس میرم و از این طریق درآمد زایی بیشتری درست کرده ام. اما با این حال راضی نیستم. میخوام بدنسازی رو باز شروع کنم و هر روز برم, و به ظاهرم و اندامم خیلی برسم. سی و شش سالمه و باید زودتر از این حرف ها به خودم میرسیدم. اما وقت کم میارم. واقعا سخته با دو تا بچه و شوهر و خونه و شاغل بودن. بیست و چهار ساعت کمه. مخصوصا برای من که به خواب بعدازظهر معتادم. گاهی خسته میشم از دست خودم. هیچ وقت راضی نیستم از وضعیت فعلی و باز میخوام جلوتر برم.