به قیمت اینکه خودمو بد کنم به خودم توهین کنم مثلا زنداداشم هر موقع میاد خونه مامانم حرف شوهر سابقم پیش میکشه و من تا ۲ ماه فقط فکرم درگیره و این باعثدشد این سری بهش پیام بدم که اونم ناراحت شد و گفت تو شروع کرویو بیخال و من دیکه چه ربطی داری و ناراحت شدما مثلا دستم بشکنه خوبی بهت نمیاد اینو نگفت ولی گفت اشتیاه کردم یعنی اشتباه کردم حالت میپرسمو اینا منظورشو گرفتم مخصوصا این زنددادشم چادریه و دورنگه ریا کاره ازش بدم میاد ولی به خاطر داداشم بخاطر اینکه شاید یک روزی به دردم بخوره ولش نمیکنم چکار کنم چرا من اینقدر نازاحتی دیگران بهم مهمه ولی ناراحتی من مهم نیست بهشون
بدترین حس ممکنه که من سالهاس هر روز دارم تجربش میکنم
به خاطره اینکه الان به گفته خودت فک میکنی یه روز بهشون نیاز پیدا می کنی. اعتماد به نفس داشته باش
چون جامعه ی امروز همه همینطورن ناراحتی اطرافیانشون اهمیت نداره براشون
چون مهر طلبیم منم نثله شمام ولی رو خودم کتر میکنم اول خودم بعد بقیه
شوهرت بهت گفت خوبی بهت نیومده وتوشروع کردی؟؟؟
بیشتر از اینکه ناراحتی دیگران ناراحتت کنه یکم سودجویی یعنی چی یه موقع به دردم بخوره؟
هیچی کنار میام فقط از خودم به شدت متنفرم همش میگم نکنه فلانی از این حرفم ناراحت شه این رفتارم بهش بربخوره البته از پارسال یکم شدتشو کمتر کردم قبلنا حتی بخاطر ناراحت نشدن مامانم کلا به سلیقه اون لباس میخریدم نشد یه بار به سایقه خودم باشم بیچاره شوهرمم عادت کرده خرید رفتنی همش میگف فک کنم اینو بخری مامان ناراحت شه در حالی که اصلا اینجوری نیستا این تفکر مسخره من بود بیچاره مامانم اصلا خبر نداشت از مغز منحدم من
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
