صبح بیدار شدم بعد گوشی
نهار خوردم بعد گوشی
نماز خوندم بعد گوشی شام گذاشتم باز گوشی
اصلا تلویزیون که در اختیار بچه هاس
هر کلاسی بخام برم شوهرم میگه بچه ها رو‌تنها نزار
خودمم از بیرون رفتم متنفرم از لباس پوشیدن و در اوردن
به نظرتون امیدی به من هست
تو‌این شهر کسی رو‌ندارم
هر جا بخام برم شوهرم میاد میبره
واسه منم هر روز شکل دیروز چون کسی که باید نیست
چون ماها هم همون آدمای دیروزیم...فرقی نکردیم😒😒
برای خودت سرگرمی ایجاد کن
کتاب بخون
حتما لازم نبست بری کلاس
تو خونه زبان بخون
الان با همین گوشی میشه کلی کار هنری یاد گرفت
مال منکه اینجوری نیس این روزا ک شوهرم دنبال یکاری بود همش فکر اون بودم میشه نمیشه ک خداروشکر امروز زنگ زد شده بعد خاهرم امروز زایمان کرده منم دارم جم میکنم فردا پس فردا برم شهرستان
کلاس مجازی ثبت نام کن تو خونه حالا هر هنری که دوس داری
کتاب بخون . از نت گوشی استفاده مثبت کن و یه هنر یاد بگیر .
تازه بعد اومدنم باید اسباب کشی کنم خونه جدید باید کلی برم خرید برا نی نی خودم بعدم تا یکم سرگرم بشیم نی نی ام اومده 😁
منم دقیقا برنامه ی روزانم مثل توئه از خودم بدم میاد
منم مثل توام خسته شدم جایی روهم ندارم برم امروز به شوهرم گفتم ببرم شهرمامانم ایناگفت کار دارم امروز خیلی گریه کردم به حال تنهاییم بیرون هم تنهایی نمیرم شوهرم هم زیادوقت نمیکنه ببرتمون بیرون
هیچ چیزیم سر جاش نیس😕
خیلی خوبه
خوش بگذره
به نظرم من اصلا برا خودم ارزشی قائل نیستم
وقتمو تلف میکنم شاید بتونم از وقتم بهینه استفاده کنم یه کاری تو خونه خودمو سرگرم کنم ولی غیر اینکه تنبلم. و بی انگیزه اصلا نمیدونم به چه کاری علاقه دارم
