عزیزم چه صبری داری حرفای بعضیا واقعا ناراحت کننده س. انشالله هیچ وقت تو شرایطش قرار نمیگیرن و همینجور راحت از دور نگاه میکنن و قضاوت میکنن.
همه ما مادریم. هیشکی طاقت دوری از فرزندش رو نداره هیچ مادری، حتی یه لحظه
ولی گاهی شرایط اییینقدر سخت میشه که...
عزیزدلم، منم شرایط تورو دارم. منم همسرمو چندوقته از دست دادم و یه دختر دارم. بلاتکلیف سرگردان معلق ناامید نگران...
از همه خسته ام از همه.
چند روزه به سرم زده برم هم خودم و هم دخترمو یه جا بکشم.
عزیزم حالا که این آقا جلو اومده، نگاه به سن و مجرد بودن و... نکن اگر شرایط مالی سطح فرهنگی و اجاماعی و بقیه معیارهاش اوکی بود حتما قبول کن. بچه هات یه روزی بزرگ میشن.
شما مادرشون هستی و تحت هیچ شرایطی از بچه هات نخواهی گذشت و میری و میبینیشون و حمایت و مادرانگی ت همیشه هست، حتی اگر ازدواج کنی
گلم من که شهرستانم میدونم واسه یه دختر با شرایط شما کمتر پیش میاد مورد مناسب جلو بیاد چه برسه به اینکه سنتون هم بالاتر بشه.
بعضی دوستان توصیه میکنن چند سال صبر کن ولی به نظر من چه لزومی داره صبر؟ وقتی طرفت واقعا اوکی هست
باور کن دار و ندار و عمر و جوانی خودت رو بذاری پای بچه بزرگ شن آدم حسابت نمیکنن مخصوصا که پسربچه هستن و دوران بلوغشون برسه شاخ میشن برات و محاله بتونی ازدواج کنی.
دوستان من یه دختر دارم، حقوق شوهرمم هست، خونه زندگی هم دارم و نیاز به کسی ندارم و قصد ازدواج هم ندارم که بیاین تهمت بزنین دلش شوهر میخاد، ولی خیلیییییی زجرآوره زندگی تو یه شهر کوچیک زیر ذره بین با این شرایط.
انشالله هییییچ وقت چنین بلایی سر خودتون و عزیزانتون نیاد