هر آدمی گاهی توی یه برهه ای از زندگیش اینجوری میشه و تقریبا خیلیا اینجور میشن و مدام تلقین می کنن که بدبختیم و چرا و من جمله خودم..
اما تو این جور شرایط باید عاقلانه فکر کرد.اول اینکه خدا صلاح مارو بهتر میدونه و بلاخره ما انتخابمونو کردیم .دوم اینکه اگه همسرمون مرد خوبیه کافیه باهاش هم دل بشیم و رفیق و اون وقت میفهمیم واقعا خوشبختیم..باید ذهنمو از گذشتمون پاک کنیم ..
الان تنها کسی که به درد تو میخوره همین شوهرته که حاظره جونشم برات بده..تصور کن اگه الان از دستش بدی چه حسی پیدا می کنی؟؟بهت قول میدم وحشتناک اذیت میشی..بعدم اینکه هیچ وقت دوست پسرت دیگه حتی بعد طلاقم سمتت نمیاد مگر برای برطرف کردن نیاز جنسیش..
عاقل باش و زندگیتو با لین فکرای بیهوده خراب نکن دختر خوب