چند ماهی هست که ازدواج کردم... باهم سازش خوبی نداشتیم قبل ازدواج اما وقتی کنار هم بودیم آشتی و همه چی عالی اما از هم دور که میشدیم قهر بودیم همش(زمانای دوستیمونو میگم)
همیشه که پیش هم بودیم اگر هزار تا دعوا قبلش تلفنی کرده بودیم، با دیدن هم همه چی تموم میشد
تا اینکه اومدیم زیر یک سقف
خب
ی خوشگل بلا لایکم کنه
لایک کنین بیام بخونم
خب
خیلی دلم میخاد بدونم کی قطره چکونی مد کرد
خب
خودم دختر مستقلی بودم اما هر چی به دست اوورده بودم از زحمت و سگ دو زدن بود
ماهی۴ تومنم حقوقم بود اما از زحمت بود همش
وقتی اومدم زیر بک سقف باش اولش خیلی اروم شدم
حس کردم تموم کارایی ک بابام نکرد واسم رو یکی هست داره برام انجام میده
(لنگ اینم نبودم هیچوقت که کسی تو اموراتم کمکم کنه ها چون تنهایی یاد گرفته بودم گلیم از اب بکشم بیرون و رفاه تامین کنم برا خودم)
اما تو زندگی با شوهرم اولین بار بود که حس میکردم یکی تو همه چیز همراهمه
خب یکیم‌بیاد کامل و یجا بگه همه میگن واااای چه طولانی نخوندم و حوصله ندارم و ...
اینکه تموم کارهایی که پدرم برام نکرد خیلی برام با ارزش بود که همسرم داره برام میکنه
اما من بخاطر این ازدواج یک سری چیزهارو هم چشمم رو بستم روش
یه جور قید یه چیزایی رو زدن
مثلا من دختر خیلی خوشگلی ام با چهره ی عروسکی و کلا فیس بیبی طور اما شوهرم اینجور نیست و ۱۰ سال ازم بزرگتره
از طرفی هم دگ لازم نبود مثل قبل با استرس زندگی کنم چون پول شوهرم از استرس هام کم کرد و تقریبا به صفر رسوند نگرانی اینده مو
یکم سریع تر
خل خوب بود ک تا الان
