به نظرِ من، کسانی که مرگِ موقت داشتن به این دلیل به این دنیا برگشتن که هم فرصتِ تکمیلِ ماموریتشون رو که در علمِ ازلی برای اونها مقرر شده، داشته باشن و هم اینکه پیامهای زیر رو از عالمِ بالا به ما برسونن :
🏵️🍃زندگی بعد از مرگ ادامه داره و مرگ، فنا شدن و پایانِ زندگی نیست بلکه تولدی دوباره در سرای اَبَدی و شروعِ زندگیه معنوی و روحانی هست.
🏵️🍃همه اعمال ما حتی جُزیی ترین فکر و احساسِ ما، ثبت و ضبط میشه و در نهایت به خودِ ما برمیگرده و ما در این دنیا هر احساس و فکر و حالتی که به واسطه گفتار و یا رفتارمون (چه خوب، چه بد) در دیگران ایجاد کرده باشیم در جهانِ دیگه عینا اون رو تجربه می کنیم البته عمیقتر و دقیقتر و با تمام جزییات و پیامدهایی که برای اون شخص یا حیوان یا گیاه یا هر مخلوقی که بوده به همراه داشته و حتی تاثیری که روی کل جهان هستی داشته .
🏵️🍃این دنیا و زندگیه فعلیه ما، هدیه با ارزش و فرصتِ گرانبهایی هست که از سوی خداوند به روحِ ما داده شده تا به این دنیا بیاییم و در طی این زندگیه کوتاه، با سختیها و آزمونها و رنج و شادی هایی که پشتِ سر میزاریم، زندگیه ابدی و آخرتِ خودمون رو بسازیم و جایگاهِ روحِ خودمون رو در عرشِ الهی ارتقاء بدیم و به رشد و کمال برسیم، درست مثل دانشجویی که برای کسبِ علم و دانش به دانشگاه میره و آموزشهایی رو می بینه و طیِ دورانِ تحصیل ، رنج و مرارت هایی هم ممکنه ببینه در عین حالیکه لحظات شاد و دل انگیزی هم ممکنه داشته باشه و امتحانات و آزمونهایی رو می گذرونه و در نهایت فارغ التحصیل میشه و متناسب با نمرات و تجارب و مهارتهایی که به دست آورده شغل و زندگی و جایگاهِ آینده خودش در جامعه رو مشخص میکنه.پس باید قدرِ لحظه لحظه زندگی رو دونست چون همه ما ارواحِ شجاعی بودیم که برای رسیدن به رشد و کمال و انجام ماموریت و نقشِ منحصر به فردِ خودمون به این دنیا اومدیم. انشاءالله هممون با کارنامه قابل قبول و با سربلندی در محضرِ عدلِ الهی حاضر بشیم.
🏵️🍃ما باید به خودمون و همه مردم و موجودات و گیاهان و کلّ هستی، عشق بورزیم و در حقِ همه، خیر و خوبی کنیم چون جوهره و اصل و اساسِ همه چیز از خداست و هممون تکه ای از روحِ خدا هستیم و همه به همدیگه متصل هستیم، در عینِ حالیکه بعضیها مون انسان، بعضی حیوان، بعضی گیاه و حشره و... هستیم (به این میگن وحدت در کثرت) مصداقِ همون شعری که میگه بنی آدم اعضای یک پیکر اند، که در آفرینش زِ یک گوهر اند....
🏵️🍃 بهشت و جهنم، یک جای بخصوص نیست که ما اونجا بریم بلکه ما بهشت و جهنم رو با اعمالِ خودمون خلق میکنیم، یعنی در اون دنیا، از ارتعاشِ منفی و تاریکی و ظلمت و درد و رنجِ روحی که گناهانِ ما ایجاد کرده(و خیلی خیلی عمیق و جانگداز هست) جهنم. و از ارتعاشِ مثبت و آرامش و عشق و لذت و نور و برکتی که خوبیهای ما به وجود آورده(که خیلی خیلی بیکران و وسیعه) بهشت، خلق میشه.
البته جهنم هم، برای تطهیر و پاکی و تزکیه روحِ ما هست از ناخالصیها و گناهان، نه برای انتقام گیری و خشم و غضبِ خدا، چون خدایی که سراسر خیر و خوبی و عشقه، جز خیر و رحمت و عشق و محبت چیزی در حق بنده هاش انجام نمی ده، (جهنم مثل کوره ذوبِ طلاست که وقتی طلا رو از معدن استخراج می کنن پُر از سنگ ریزه و خاک و ناخالصیه و برای خالص و ناب شدنِ طلا، اون رو توی کوره ذوب می کنن تا طلای خالص و ناب به دست بیاد) ما هم برای اینکه به اصل و منبع و منشا خودمون که از اونجا سرچشمه گرفتیم (یعنی ذاتِ اقدسِ الهی) برگردیم و با اون یکی بشیم، باید ناب و خالص بشیم. پس به نظر من جهنم و بهشت در امتداد هم هستن و در نهایت، آخرین مرتبه کمال، یکی شدن با خدا یا همون لقاءالله هست. که انشاءالله نصیب هممون بشه🙏🙏🙏🙏🙏
ادامه 👇