تایپک هایی رو می بینم که پسره به خاطر شغل دختره میره خواستگاریش ، اونوقت منی که نه شغل دارم، چجوری کسی منو بشناسه ؟
نه جایی مهمونی دعوت میشم ، تحصیلاتم هم تموم شده ، هیچ کس منو نمی بینه هیچ کس
پ . ن : پسرای فامیل خودمونم همینجور هستن .
خانمم من کل روز ی واسطه کار و درسم بیرون و در اجتماع ، و مجردم!
خودتو درگیر این مسال نکن هر وقت خدا بخواد میاد سر راهت!
چندسالته عزیزم
کلاسهای مختلف برو،مسجدبرو،
خب برو سرکار برو کلاس تو اجتماع باش
اصلا ربطی نداره عزیزدلم
منم شغلی نداشتم
ازدواج فقط و فقط قسمته عزیزم
من با یه شرایطِ خانوادگی‌ای ازدواج کردم که فقط خدا میدونه
هیچ امیدی به ازدواج نداشتم
پدرم ورشکست شده بود و وضع مالیمون داغون بود
چهرم کاملا معمولی
شغلی هم نداشتم و تازه وارد حوزه شده بودم
اگر قسمتت باشه با کسی ازدواج کنی،کلِ کائنات دست به دست هم میدن تا ازدواجت سر بگیره
خاک بر سر اون پسری که بخاطر شغل میره خواستگاری. من یکی از دلایلی که عقدمو بهم زدم همین بود پسره مفت خور من حتی کار رسمی هم نداشتم اونموقع واسم نقشه های دور و دراز کشیده بودن. الانم ازدواج کنم از همون اول میگم دلم خواستم کار میکنم نخواست نمیکنم یه قرونم رو من حساب نکن
عزیزم این یه راهشه ولی تقدیر باشه پیدا میشه
حداقل کلاسی چیزی ثبت نام کن،باشگاه برو ،مسجد یا هر جایی
منم خیاط بودم و خونمون غلغله بود از مشتری خودمم کار بیرون داشتم اما بازم انچنان خاستگار نداشتم
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
24 ثانیه پیش
26 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
