۲۲. عباس بن علی(ع):
فرزند امیرالمؤمنین، برادر سیدالشهدا، فرمانده و پرچمدار سپاه امام حسین(ع) در روز عاشورا. مادرش فاطمه کلابیه بود که بعدها به ام البنین شهرت یافت. علی(ع) پس از شهادت فاطمه(س) با ام البنین ازدواج کرد. عباس و سه پسر دیگر ثمره این ازدواج بود. ولادتش را در ۴ شعبان سال ۲۶ هجری در مدینه نوشته اند و بزرگترین فرزند ام البنین بود و این چهار فرزند رشید همه در کربلا در رکاب امام حسین(ع) به شهادت رسیدند. آن حضرت قامتی رشید، چهره ای زببا و شجاعتی کم نظیر داشت و به خاطر سیمای جذابش او را قمر بنی هاشم میگفتند. در حادثه کربلا سمت پرچمدار سپاه حسین(ع) و سقایی خیمه ها اطفال و اهل بیت امام حسین(ع) را داشت و در رکاب برادر غیر از تهیه ی آب، نگهبانی خیمه ها و امور مربوط به آسایش و امنیت خاندان حسین(ع) نیز بر عهده او بود و تا زنده بود دودمان امامت آسایش و امنیت داشتند. روز عاشورا سه برادر دبگر عباس(ع) پیش از او به شهادت رسیدند. وقتی علمدار کربلا از امام حسین(ع) اذن میدان طلبید حضرت از او خواست تا برای کودکان تشنه و خیمه های بی آب، آب تهیه کند. ابوالفضل (ع) به فرات رفت و مشک آب را پر کرد و در بازگشت به خیمه ها که فرات را در محاصره داشتند درگیر شد و دست هایش قطع گردید و به شهادت رسید. عباس(ع) مظهر ایثار و وفاداری و گذشت بود. وقتی به فرات وارد شد با اینکه تشنه بود، اما به خاطر تشنگی برادرش آب نخورد. شهادت عباس(ع) برای امام حسین(ع) بسیار ناگوار و شکننده بود. پیکرش در کنار نهر علقمه ماند و سیدالشهدا به سوی خیمه آمد و شهادت او را به اهل بیت خبر داد. هنگام دفن شهدای کربلا نیز، در همام محل دفن شد. از این رو امروز حرم ابوالفضل (ع) با حرم‌سیدالشهدا فاصله دارد.
۲۳. حنظلة بن اسعد شبامی:
از شهدای کربلاست. حنظلة از چهره های شیعی در کوفه و زبان آور و شجاع و معلم قرآن بود. چون سیدالشهدا به کربلا رسید وی به آن حضرت پیوست. وی جزو شهدایی است که تا اواخر زنده بود و از جان حسین بن علی(ع) در مقابل تیرها و نیزه های دشمن محافظت میکرد و گاهی هم با سخنانش به سپاه کوفه هشدار میداد و موعظه میکرد.
۲۴. زاهر، مولی عمرو بن حمق:
از شهدای عاشوراست. وی را از شخصیت های کوفه و مردی سالخورده از قبیله کنده دانسته اند. غلام عمرو بن حمق خزاعی(از یاران ویژه امیرالمؤمنین) بود و در حرکت های انقلابی عمرو بن حمق(که به دست معاویه شهید شد) همدوش و همراه او و تحت تعقیب معاویه بود. در سال ۶۰ هجری به مکه آمد و به حسین(ع) پیوست و در حمله نخست روز عاشورا به شهادت رسید.
۲۵. زهیر بن قین بجلی:
از شخصیت های برجسته ی کوفه بود که در روز عاشورا افتخار یافت در رکاب حسین بن علی(ع) به شهادت برسد. وی در میدان های جنگ، دلاوری های بسیاری نشان داده بود. در سال ۶۰ هجری(که سیدالشهدا هم از مکه به قصد کوفه حرکت کرده بود) از سفر حج برمیگشت و دوست نداشت کا با سیدالشهدا برخورد کند و هم منزل شود اما در یگی از منزلگاه ها به ناچار با فرود آمدن کاروان حسینی همزمان شد امام کسی را به نزد او فرستاد. زهیر نزد امام رفت. همسرش نیز همراه او آمد و به کاروان حسین(ع) پیوستند. شب عاشورا نیز از جمله کسانی بود که با نطقی پرشور، مراتب اخلاص و حمایت جانبازی خویش را نسبت به امام ابراز کرد و گفت اگر هزار بار هم کشته شوم و زنده گردم هرگز دست از یاری پسر پیغمبر برنخواهم داشت. روز عاشورا سیدالشهدا فرماندهی جناح راست سپاه خویش را در میدان به زهیر سپرد. ظهر عاشورا هم او و سعید بن عبدالله جلوی امام ایستادند و سپر تیرها شدند تا امام نماز بخواند. پس از اتمام نماز به میدان رفت و شجاعانه نبرد کرد و با شمشیر از حسین(ع) دفاع کرد و جنگید و کشته شد. امام به بالین او آمد و او را دعا کرد و کشندگان او را نفرین کرد.
برای شادی روح شهدای کربلا صلوات 🌹
