من خودم را دوست دارم

برو دنبال موفقیت و پیشرفت خودت....هر کاری که حالت را خوب می کنه و باعث پیشرفتت تو زندگی می شه انجام بده..

دوستی دارم که یه مادر شوهر عوضی دارد....دوست من هیات علمی دانشگاه تهران بود......زیبا و خوش برخورد...ولی مادر شوهرش، تو هر جمعی می نشست، به دوستم تیکه می انداخت...

.یک بار نشد، نه دوستم ناراحت بشه و نه واکنش نشون بده....فقط رو خودش و اهدافش متمرکز بود....حتی یک بار من بهش گفتم، چرا مادرشوهرت اینطوری رفتار می کنه؟ با خنده گفت، مهم نیست...من برنامه های خودم را دارم...

و واقعا هم برنامه داشت..یه برنامه بلند مدت.....

اصلا دنبال اقدامات کوتاه مدت نبود...تمرکزشون رو مادرشوهرش نبود که بخواد فکر کنه چطور حالش را بگیره....خیلی بزرگ تر فکر می کرد....

خیلی زود، عضو هیات علمی یکی از دانشگاهای معتبر انگلیس شد...الان با همسر و فرزندش، انگلیس زندگی می کنه...فرسنگ ها دور از خانواده همسر و مادر شوهر.....هر بار باهاش تماس گرفتم، مثل همیشه شاد و خوشحال است و در تلاش برای پیشرفت بیشتر...

توصیه من این است:

آدم های اطرافتون را رها کنید....و رو خودتون تمرکز کنید....

بپذیرید که آدم ها متفاوت از هم هستند....متفاوت بودن را بپذیرید تا به آرامش برسید....

این باور را که در خودتون ایجاد کردید، به درون خودتون برید و از خودتون مراقبت کنید...

هیچ کس به اندازه خودمون، ارزش توجه و مراقبت را نداره....

خرد شماره ۲۴۷:یک کم بیشتر به دانش خود اضافه کنید، یک کم کمتر زندگی کنید!

بعضی عکس این را می گویند و معتقدند لذت های درست بهتر از کار و مشغله فراوان است.

( منظورش فلسفه لذت گرایی است . بعضی فیلسوف ها اعتقاد دارند با ارزش ترین چیز در دنیا، لذت و خوشی است. البته نه به این دلیل که به ما اجازه می دهد کاری نکنیم ; بلکه چون کاری را انجام می دهیم که از آن لذت می بریم.)

زمان و وقت تنها چیزی است که همه ما داریم، حتی آدم های بی پناه و بی خانمان هم تنها چیزی که دارند، زمان است.

سپری کردن وقتتان به انجام کارهای مکانیکی و غیر فکری همان اندازه نابخردانه است که وقتتان را بیش از اندازه به کارهای مهم و بزرگ اختصاص بدهید.چرا که در این صورت زندگی شما سخت و پیچیده و ذهنتان هم خسته و فرسوده می شود. 

زیر فشار کار خود را از پا در نیاورید، هر اندازه مشغله شما بیشتر شد، حسادت دیگران هم بیشتر می شود.

البته بعضی می خواهند این اصل را به دانش و علم هم تسری بدهند. اما انسان نمی تواند بدون دانش ، واقعا” زندگی کند.

واقعا حرفاتون آرام بخشه ودل نشین.موفق باشی دوست عزیزم.

بنظرتون همسر و مادرشوهر متفاوت نیستن؟

متوجه اصل مطلب شدم.

اما من بعنوان یه زن که همیشه درکنار همسرم هستم.چطوری میتونم نادیده ش بگیرم؟

چیز دیگه ای از زندگی مشترک انتظار داشتم!!!

من به کارهای هنری علاقه دارم و سعیم بر اینه که خودم رو با اونا مشغول کنم و سرگرم باشم.

بزرگ فکر کردن چطوریه؟

تو شرایط من：من یه خانم خانه دارم با دو فرزند و هم خانواده خودم و هم همسرم  سنتی هستن.ما هم تربیت شده ی همین خانواده ایم.

تحصیلات دانشگاهی درحد لیسانس هم دارم و همه چیز رو در رفتن به دانشگاه و...خلاصه نمیدونم.

بنظرشما من چطوری میتونم پیشرفت کنم؟

چطوری بزرگ فکر کنم؟

بعضی حرفها و نظرات نکته ها واقعا دید آدم رو عوض میکنه و مثل یه پنجره تازه میمونه.

بهتون حق می دهم...طبیعی است که انتظار داشته باشیم که در رابطه زناشویی،  عشق و محبت دریافت کنیم...ولی حقیقت این است که از آدم های سخت، نمی شه این عشق را تمام و کمال، دریافت کرد...

به هر چی علاقه داری، همون کار را انجام بده...

با خودت خلوت کن...بنویس چه کاری را دوست داری انجام بدی...چکار کنی حالت خوب می شه...بنویس....اینجوری مغزت بهتر کار می کنه و ایده های خوب به ذهنت می رسه...

مانترای عزیز

یه سوال ازتون دارم. 

راستش منم مثل شما اهل مطالعه  هستم. هم فلسفی هم روانشناسی. 

وخونه دارم. درکنار زندگیم مشغول خودشناسی هم هستم 

ولی یه چیزی برام ازاردهنده شده. 

راستش ازمطالعه وخودشناسی وخانه داری خسته شدم. 

یکنواختی زندگی خیلی  فشارمیاره بهم. 

میگن برید دنبال کاری که بهش علاقه دارید

اما من تمام عمرم درس خوندم ودرس ودرس

الانم توخونه کتاب میخونم وکتاب وکنارشم زندگی

اما واقعا بااین سبک زندگی دچارمشکل شدم. 

ینظرت من کجابرای خودم کم گذاشتم که

خودم متوجهش نیستم؟ 

برنامه های مهمونی تفریح پیاده روی

هم دارم اما اونها رونمیشه هرروزداشت. 

وبقیه طول روز واقعا حوصله ام سرمیره.

تمرکزم روی پسرچهارسالمه ونمیتونم

وارد حرفه یاشغلی بشم. چون بچه رانمیتونم. رهاکنم

سلام عزیزم

اگه بگم ده سال قبل دقیقامشکل شماروداشتم باورتون میشه؟ 

همسرم توجمع خونواده اش واقعامنونمیدید

ومشکلاتی ازین دست داشتم. 

ویجایی به بعدخسته شدم

از دعوا

از صحبت کردن منطقی ازینکه ازش احترام بخوام

ازینکه بگم دوستم داشته باش وجلوی بقیه به همه ثابت کن. 

هیچکدوم راهکارنیستن. 

وواقعابریدم وبعدفهمیدم ریشه مشکل

درون خودم بوده وروح من بیخبر از همه جا. 

واقعاشوک بودم وقتی متوجه شدم

من باید روی قدرت گرفتن خودم وشخصیتم کارکنم. 

وهرچه جلورفتم وخواستم بیشتربدونم ومهارت کسب کنم

خداوند بیشتر وبیشتر آگاهم کرد. قدم به قدم. 

اینو بگم که یکی ازمشکلاتم تله طردشدگی وبی ارزشیم

بود. که باعث این رفتارهمسرم میشد. اونو تاحدی درمان کردم. 

بعد روی مهارتهای اجتماعیم کارکردم

کلا تمرکزم از روی اطرافیانم برداشته شد

وبطرز عجیبی از زمانی که از تغییربقیه

قطع امیدکردم.... رفتارشون بهتر شد. 

بهتراززمانی که دلم میخواست کنترلشون کنم. 

الان همسرم وقتی توجمعی هستیم

انگار داره از ملکه اش مراقبت میکنه. 

ولی یه فرقی که کردم اینه

حس میکنم از درون دیگه به توجه ایشون نیازی

ندارم. البته شاکرخداوندهستم اما وابسته نگاهش نیستم 

مشکلات عجیب وغریبم منو فقط به خالقم نزدیک

کرد. پس میدونم راهم وهدفم درمسیردرست بوده. 

شما حتما یه نگاهی به مبحث تله های زندگی

بنذاز. باید این مشکل طردشدگیت روحل کنی. 

این ریشه ای ترین مشکلیه که الان داری به گمانم

باتوجه به رفتارهای همسرت که بیان کردی. 

بیتا جون من هم این دوران را تجربه کردم...به خاطر دخترم ، مجبور شدم از شغلم که خیلی عالی بود استعفا بدهم...و بعدش دقیقا احساس شما را داشتم.. پسرت چهار ساله است و دیگه می توانی بذاریش مهد کودک ، برای خودش هم خوب است...برو کاری را انجام بده که بهش علاقه داری.. باید بری و خودت را شکوفا کنی...تو پر استعدادی و همین یکنواختی و رکودی که بهش دچار شدی حالت را بد کرده....

ممنونم عزیزم

باتوجه به تجربتون میپرسم

ایا فقط ورزش کردن وکلاس سرگرمی برام

ارضاکننده هست؟ 

یاحتما باید حرفه خاصی روشروع کنم؟ 

اخه من خیاطم ولی دوست ندارم برای دیگران

این کاروکنم. 

اشتباه میکنم؟ 

این خیلی مهم بود نقص هایی که باید رفع کنم اخه وقتی صحبت از دوست داشتن خود میشه جایی که میگیم من قدم کوتاهه ولی خودم رذو دوست دارم بعضا سو تفاهم ایجاد میشه وطرف فکر میکته میتونه نظافت فردی روو رعایت نکنه همینجوری خوبم دیگه یا اخلاقای بدش و که میتونه تغییر بده نده بگه همینطوری خودم و دوست دارم 

شما گفتین سرو زبونتون خوبه

چطور میتونیم سرو زبون دار بشیم! و فن بیانمون خوب بشه

من متاسفانه یه اضطراب پنهان دارم درظاهر اروم و ریلکس بنظر میام ولی حتی تو حرف زدنم با مردم گاهی دچار استرس میشم و تند حرف میزنم و شمرده و واضح صحبت نمیکنم و حاضر جواب هم نیستم.

دوس دارم سر و زبون دار بشم حتی شوهرم هم هرازگاهی بهم میگه...