من خودم را دوست دارم

چند وقته چند تا کتاب و سخنرانی گوش میدم،در رابطه به باورهامون. میدونید که رفتار ما،نشات گرفته از باورهای ماست.یک مثال میزنم مثلا کسی که باور داره تو زندگی مشترک همه کارها و بارها رو باید به دوش بکشه تا همسرش ازش راضی باشه،رفتار متفاوتی داره با کسی که باور داره فقط پنجاه درصد بار و مسئولیت روی دوش اون هست،و همسرش هم وظایفی در قبال اون داره. همه میدونیم که ما باورهامون رو از پدر و مادر و اطرافیانمون گرفتیم،ولی اینجا امکان این رو داریم که باورهای مفید و سازندمون رو باهم به اشتراک بگذاریم و چیزهای جدیدی یاد بگیریم. هرکس دوست داره روی باورها و تغییر عملکرد و رفتارش کار کنه بیاد اینجا.

مثلا من در گذشته باور داشتم هرچی همسرمون میل داشته برای صبحانه و ناهار، باید همون باشه، چون اون میخواد و اون باید راضی باشه از من. ولی امروز باور دارم که من هم یک انسان هستم، و گاهی به یک غذا میل دارم، یا به یک غذایی میل ندارم. امروز باور دارم که میتونم در کنار غذایی که باب طبع همسرم هست، من هم غذای خودم رو داشته باشم، و اینکه اصلا باور دارم که گاهی همسرم باید با میل غذایی من مطابقت کنه. با تغییر باورم، رفتارم هم عوض شده. و الان بیشتر خودم رو دوست دارم.

من باور دارم که دیگران رو نمیتوانم تغییر بدم،و تنها روی خودم،افکارم،احساساتم و باورهام میتوانم تغییراتی انجام بدم تا به تبع اون،رفتار دیگران با من تغییر کند.من مسئولیت صد در صد رفتار دیگران را در قبال خودم می پذیرم و با تلاش و دانایی به دنبال بهبود شرایط هستم.

همه ما آدم های خاص و موفقی رو توی زندگیمون دیدیم، بیاین بگین این افراد،چه طرز برخوردی دارن،چه رفتاری دارن که آدم خاص و موفقی شدن.اینجوری میتونیم باورهاشون رو دربیاریم،با باورهای خودمون و عقاید و شرایطمون محک بزنیم بعد اگه باورشون رو صحیح دیدیم،با باورهای خودمون جایگزین کنیم.اون موقع رفتار جدیدی از ما ظاهر میشه که نتیجه اش موفقیت بیشتر هست.

ما تمام باورهامون رو از دیگران و اطرافیان گرفتیم. ما مجموع باورهای پنج نفری هستیم که بیشترین تماس رو باهاشون داریم. همیشه انسان ها باید دنبال رشد و یادگیری، به چالش کشیدن خودشون و جایگزین کردن باورهای بد با بهترین و زیباترین باورها باشن. قرار نیست من کس دیگه ای باشم. قراره خوبی هارو از آن خودم کنم و بدیهامو دور بریزم. قرار هست فردا من از امروز خودم بهتر باشم.

من باور دارم که نباید زود ناراحت و عصبانی شد.شاید کسی چیزی بگه که به مذاق من خوش نیاد.ولی نمیتونه من رو به هم بریزه. من باور دارم احساسات من، دست خودم هست و نه دیگران.

من باور دارم که با هرکس نباید مثل خودش برخورد کرد. پس من کجا هستم؟ شخصیت منحصر بفرد من کجاست؟ من باور دارم اگر کسی به من بی ادبی کنه،نشان از شخصیت و تربیت بدش هست.باور دارم تنها کاری که میتونم بکنم تذکر اینکه این کارتون صحیح نبود و کم کردن توجه و رفت و آمدم با اون انسان هست. من باور دارم وظیفه تربیت اون آدم و اصلاح رفتارش و سرجاش نشوندن از وظایف و کنترل من خارج هست و با اینکار فقط خودم رو اذیت میکنم.

من باور دارم نباید کامل و منحصر بفرد باشم تا بتونم دوست داشتنی باشم.من با تمام ویژگی ها و نقص هایی که در جهت رفعشون می کوشم کامل و دوست داشتنی هستم. من باوری به کمال گرایی افراطی ندارم.

من باور دارم که میتونم حق و حقوقم رو بدون دعوا،سر و صدا،جیغ و گریه بگیرم. من یک انسان بالغ هستم و برای رسیدن به اهدافم کودکانه عمل نمیکنم.من باید مناسب سن، جایگاه اجتماعی و شخصیت خانوادگی ام رفتار کنم.

دیدید بعضی ها در صلح عمیقی با خودشون به سر میبرن؟ زیاد اهل ادعا و حرف زدن و به کرسی نشوندن حرف خودشون ندارن؟ با دیگران کاری ندارن و کارهای دیگران رو مدام نقد نمیکنن؟ اینها همون کسایی که هستند که خودشون رو دوست دارن و با خودشون به تفاهم رسیدن. آرامش ظاهرشون، نشان از صلح درونشون هست.

باور به پخت غذاهای چرب و اینکه غذا باید فقط خوشمزه باشه رو من از خانوادم گرفتم، ولی بعد مطالعه و دیدن روش های سالم خوری دیگران، به این باور رسیدم که غذا باید سالم باشه. فقط یک کلمه عوض شد توی باور من. غذای خوشمزه تبدیل شد به غذای سالم. ولی کیفیت زندگی و سلامتیمون به نحو عجیبی عوض شد. دوستای خیلی خوبی پیدا کردیم که با باورهای جدیدمون همخوان بودند.

همه ما میدونیم چی درسته و چی غلط. ولی انجامش نمیدیم. همه ما میدونیم سحرخیزی خوبه، ورزش خوبه و ... اما صرف دونستن اونها، بهشون عمل میکنیم؟ نه ما باید باور کنیم که سحرخیزی خوبه، ما باید اراده کنیم، ما باید درونی کنیم این رفتار رو. ما باید عمل کنیم. ما باید موانع ذهنی برای عدم انجام هدفمون رو پیدا کنیم. شناسایی و رفع کنیم. باید جرات انجام کار رو داشته باشیم. تمام اینها یک پروسه زمان بر و وقت گیر هست.

این خود ما هستیم که یک باور رو خلق میکنیم، بعد سرسختانه برای محافظت ازش میجنگیم. بعضی باورهای صحیح رو شرع، عرف و قانون تعیین کرده که روی اون بحثی نیست. ولی بعضی باورها نسبی هست که زائیده تفکرات و تصورات خودمون هست مثل همین میزان استقلال زوجین در زندگی. باور خود من اینه که علاوه بر مسافرت های دوتایی،اگر شرایطی برای سفر تک نفره پیش بیاد باید ازش استقبال کرد. ما خانم ها یک سری نگرانی هایی داریم که زائیده باورهای مادرها، مادربزرگ ها و .... هست. باورهایی که شاید در دنیای امروزه محلی از اعراب نداشته باشه.

باور ایستادگی جلوی یک مرد، فقط یک افسانه است. ما خانم ها برای ایستادگی خلق نشدیم. ما خانم ها زیبا و ظریف آفریده شدیم تا با تکیه بر ظرافت های زنانه مون مرد رو عاشق و همراه خودمون کنیم.