گاهی باید رها کرد و رفت ...
درست میانه ی راه ...
جایی که همه چیز خوب است ...
باید روزهایِ خوب را ، تویِ همان روزهایِ خوب جا گذاشت ...
باید بیخیالِ ادامه دادن شد ...
همیشه نباید برایِ رفتن ، منتظرِ یک نقطه ی بی رحمانه و یک پایانِ ناگزیر ماند ...
باید بدونِ دلیل ، کنار کشید ،
درست همان جایی که پای هیچ خاطره ی بدی برای یک عمر عذاب کشیدن وسط نباشد ...
گاهی ، وسطِ یک عالمه لبخند و حالِ خوش ؛
جایی که هیچ کس فکرش را هم نمی کند ،
باید همه چیز را گذاشت و رفت ...