من بخاطر شرایطم و محیطی که توش بزرگ شدم هیچوقت اجازه حرف زدن نداشتم یا مسخره میشدم یا برام چش و ابرو می امدن که فلان حرفت الان مناسب نیست یا به هردلیلی جلوی حرف زدنمو میگرفتن نه فقط من داداش و ابجیام هم همینطور برای همین خیلی تو جمع خجالتی و ارومیم داداشم بااینکه متاهله با خونواده همسرش رفت و امد نداره چون اجتماعی نیس و برای همین به مشکل برخورده .. من همیشه تو جمع ارومم بااینکه خیلی معلومات دارم تحصیلاتم بالاست از هرچیزی سررشته دارم ولی تو جمع فامیل یا دورهمی دوستانه زبونم باز نمیشه همش سوتی میدم یا بلدنیستم حرف بزنم .. دوستای صمیمی هم ندارم .. این برام معضل شده از یه طرف یه خشم درونی دارم ادم مهربون و دلسوزی ام ولی در باطن عصبی ام به کسایی که بم بدی کردن تو دلم فحش میدم یا وقتی کسی پیشمه هی میخوام لیوان بردارم بزنم تو سرش یا چاقو وردارم بزنم یا کسیو هل بدم هی حواس خودمو پرت میکنم تا اونکارو نکنم یا برادر زادم که خیلی برام عزیزه و جونم بهش بسته س فکر میکنم که الان با چاقو یا چنگال بزنم گردنش یاخفش کنم .. بعد هی تو دلم صلوات میفرستم حواسم پرت شه.. دست خودم نیست ... خیلی اذیتم میترسم یه بلایی سر کسی بیارم.. بااینکه میگم خیییلی مودب و مهربونم دلسوزم تا حالا اسیبی به کسی نزدم نمیدونم با این خشم درونی چکار کنم .. نمیدونم مشکلم چیه
منم همچین حسی دارم...انگار دارم خفه میشم میخوام رها بشم
اگه امکانش باشه برو روانپزشک
عزیزم خوب حتما به پزشک مراجعه کن
جمله به جمله حال منه
البته من جدیدا دلم میخاد خودمو بکشم
چه بد
مطمئنا ريشه تو كودكيت داره
برو روانپزشك
تورو خدا برو روانپزشک.شاید بدترم بشی
عه اینا ک گفتی اولش شبیه من بود
حالا من دوس دارم به خودم آسیب بزنم
با بقیه کار ندارم
ولی رفتم دکتر قرص داد بهم🙂
الان بهترم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
