شیش سال پیش برای یکی از فامیلای نزدیکمون هی مزاحمت تلفنی درست میکردم.بهش پیام میدادم.دوستش داشتم توی دوران بچگیم.سیم کارتشو عوض کرد.الان دیگه با ما رفت و آمد نمیکنه.اصلا خونمون نمیاد.با من خیلی بد برخورد میکنن مامان باباش.همش باهام بدرفتاری میکنن.اون موقع ۱۴سالم بود.باهاشون دوساله قطع رابطه کردم ولی این افکار اصلا از ذهنم بیرون نمیره.واقعا چرا ذهنمو نمیتونن کنترل کنم و فراموششون نمیکنم؟
واي عجب پسري بوده رفته گذاشته كف دست خانوادش
قابل توجه دوستانی که میگن خودمون پا پیش میذاریم و به پسر موردعلاقمون ابراز احساس میکنیم
خب چرا مزاحمت؟؟؟
گذر زمان درستش میکنه
صبر کن
منم با یکی از دوستام مزاحم تلفنی چندنفر میشدیم و تا صبح میخندیدیم خدا ببخشتمون😐😐
نگفتی الان مجرد یا متاهل
قبلا هم بهت گفتم خودتو ببخش بیخیال شو بچگی کردی بقیه عمرت رو بدون این خاطره زندگی کن
بچه بودی بیخیال اونم یادش نمی‌مونه
چون تو سن بلوغی و این پرت و پرتا واست مهمه
خودتو سرزنش نکن با خودت مهربون باش
تو رمانها زیاد اینجور مسائل پیش مباد اکثرا هم اخرش پسره خاطر خواه میشه ودختره برعکس بیتفاوت و مغروز😂
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
2 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
