خانوما بابت عنوانی که برای تاپیکم نوشتم از حضورتون عذرخواهی می کنم.
راستش دلم پره...از دروغی به اسم "عشق" که بین دخترها و پسرها وجود داره...
بحثم اصلا نه دوستی جنس مخالفه،نه خواستگاری نه عشق های پیش از ازدواج
بیایم سر همون بحث ازدواج و زندگی مشترک...
دل زده ام از همون "دوستت دارم"هایی که بهم میگیم و پاش نمیمونیم
از همون لیلی و مجنون هایی که دو روز بعد طلاق میگیرن
از همون مردایی که به قول خودشون اگه نباشی،میمیرن ولی دو روز بعد بهت خیانت می کنن
من که به شخصه از ازدواج متنفر شدم...
چون معتقدم عشق حقیقی و مرد خوب و متعهد و وفادار یا نیست یا اینکه 1 در 1000 میشه چنین آدمی پیدا کرد
راه دور نریم همین تاپیک خیانت هایی که میخونیم مگه مردایی که خیانت کردن،یه روز برای همسر خودشون به خیال خودشون نمیمردن؟
پس چی شد؟
چرا اینجوری هستیم؟
شاید حرفم احمقانه و بچگانه باشه ولی گاهی آرزو می کنم کاش عشق همونی بود که تو فیلم های کره ای میدیدیم😔
شما با من موافقید؟
