بدون اجازه همسرتون میرفتین؟

آره 

جرا نباید بری خب عقدین این حرفا مال بعد ازدواجه 

هنوز زیر چتر خانواده هستی پس الویت با اوناس 

دوران نامزدی برای دخترا چه زمانی است؟

.

.

.

….

زمانی ک هیچکس مخارجتو ب عهده نمیگیره ولی سر اینکه اختیارت با کیه دعواست

خب معلومه که میزنه توی چشمت، چون بد عادتش کردی. شما فعلا عقدی و با خانواده ت زندگی میکنی مسلما طبیعیه باهاشون همراهی کنی و جایی بری. در ضمن شما به همسرت دسترسی نداری وگرنه بهش خبر میدادی. واقعا فکر میکنی همسرت ترجیح میده شما تنها بمونی توی خونه و با خانواده ت نری چون اجازه نگرفتی ازش؟!!!! یعنی فکر میکنه ایشون صلاح شما رو بیشتر از پدر و مادرتون می دونه؟!!!! اگه این توقع رو داره واقعا طرز فکر بچه گانه ای داره و هنوز به بلوغ فکری لازم واسه ازدواج نرسیده.

نمیدونم شرایط شمارو ولی من عقد بودم هر کاری میخواستم‌ کنم به همسرم خبر میدادم اونم همینطور   اگه نمیگفتم ناراحت میشد 

ببین اخلاق همسرت چطوریه 

خودتو صددرصد زیر چتر حمایت و اجازه شوهرت قرار نده که بعدا چوبشو میخوری گاهی مستقل باش

خب طبیعیه دوست داشته باشی با همسرت باشی و ان شاءالله به زودی باهم حسابی مسافرت میرین. ولی با این نرفتن ها فقط و فقط واسه همسرت توقع الکی ایجاد میکنی و بعدها خودت پشیمون میشی. از الان یادبگیر حتی اگه کاری برخلاف میلته گاهی اجبارا باید انجامش بدی که همسرت برنامه و عادت درست پیداکنه نه اینکه بدعادت بشه.

مثلا من خودم خیلی وقتها ممکن بود از حرف یا کار مادرم ناراحت میشدم و اصلا بهش حق نمی دادم فلان کارو انجام بده ولی علی رغم تمام ناراحتیم جلوی شوهرم اصلا گله نمیکردم و برعکس تازه میگفتم مادرم درست میگه و حق داره. اینجوری شوهرم فهمید نباید و حق نداره به کارهای مادرم خورده بگیره یا بهش بی احترامی کنه. شاید قبل از نامزدی و عقد خیلی مهمونی ها رو نمی رفتم ولی بعد از عقد علیرغم اینکه همسرم اهل معاشرت نبود و دوست نداشت من خودمو مشتاق نشون میدادم و میگفتم حتما باید بریم و ایشونم منو همراهی میکرد اینجوری یادگرفت از اون پیله انزوای خودش دربیاد و بفهمه گاهی لازمه با فامیل یا دوست و آشنا معاشرت کنه و احترام بزاره.

سعی کن بجای احساساتی رفتار کردن، منطقی رفتار کنی.

پس بهشون نگی ناراحت میشن