یکی از دوستام،۴ تا بچه بودن.بعد فوت پدرش ۳ های دیگشون سهمشونو میخواستن.خونه پدری رو فروختن.گفتن واسمون مهم نیست مامانمون میخواد چیکار کنه.دوستم طفلی هر چی التماسشون کرد مامان آواره نکنین قبول نکردن.بعد مادر دوستم خودش پیشنهاد داد با سهم دوستم و خودش یه خونه بخره به اسم دوستم منتها تا مادرش زندست مادر بشینه.با بقیه بچه هاشم قطع رابطه کرده.بس که مادرشون ازار دادن
ما دو تا بچه ایم مادرم بعد فوت پدرم سهممونو داد و واسه خودشم جدا خونه خرید.منتها مامان من وضعیتش فرق میکرد جداگانه پس انداز داشت و همچنین حقوق باز نشستگی.ولی با این همه چون بعد سالها اومده آپارتمان نشینی واسه سخته و همچنین تنهایی افسرده شده کمی.همش میگم کاش خونه حیاط دارشو واسه ما ها از دست نمی داد با وجودی که مادرم خودش این کارو کرده اما بازم من ناراحتم واسش.
الهی بگردم دغدغه خواهرمم همینه.پسر ولش کنی میره بچسبی بهش زده میشه کلا سخته. مادرشوهر من دبیر بوده و سختگیر پسراش هم همشون به یه جای درست و درمون رسیدن اما همشون ازش فرارین. چون فکر میکنه همه شاگرداشن. وقتی باهاش همدل باشی اونم باهات همدله. مادر پسر دلش نمیاد خرج کنه اما عروس دلش میخواد خرج کنه ریشه دعواهاشون همیشه مالیه. تویی که از الان به فکری قطعا یه پسر و یه عروس همدل تا آخر عمر باهاتن.
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
41 ثانیه پیش
42 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
