هرسال محرم که میرسه زود میرسیم به تاسوعا و عاشورا. یه عده از اطرافیان سیاهپوش و درگیر نذری و احترام به این روزا با عزاراری یا با دوری از آهنگ گوش دادن و مهمونی گرفتن.
یه عده ام غر زنان و نق زنان و گفتن این حرفا که این کارا چیه این مسخره بازیا چیه کی به کیه ما خودمون رستم داریم سیاوش داریم...
منم هرسال آه حسرتم بلند میشه که چرا هیچی نمیدونم. چرا حتی نمیتونم تشخیص بدم که من عزادار امام حسین هستم یا نیستم
نه نیت از جنگ و میدونم نه جملات جسته گریخته ای که از این ور اون ور شنیدم و درک میکنم
عصبانی میشم که چرا انقد سواد و مطالعه م کمه. الان بیست و هفت سالمه تنها جمله ای که هرسال توی گوشم تکرار میشه از تلوزیون و نت فقط این جنله س که امام حسین مظلوم بود. بچه هاش کشته شدن. گریه کنید به این ظلم.
منم هرسال میگم نه دیگه ازین به بعد مطالعه میکنم. میخوام این چند روزی که به محرم مونده چندتا منبع درست حسابی رو بخونم. چنتا سخنرانی خوب گوش بدم. چون به نظرم یه واقعه خیلی بزرگ بوده که مطمینا بزرگ تر تشنگی کشیدن بوده. خیلی ساله از مجالس زنونه و نوحه های آهنگین چیزی یاد نگرفتم ولی سرچ درست و بلد نیستم و منابع خوبی نمیشناسم. خواستم اگه کسی میدونه راهنمایی کنه.
