از شوهرم متنفرم

خرم فکر کنم وگرنه چرا باید بگم

به خدا از مامانم پول قرض کردم بهش دادم نگفتم مامانم گفتم دوستم که بده

نه داده هنوز

من یه پاداش گرفتم 3 تومن عیدیمم یه ذره بیشتر دادن 5و نیم دادم مامانم که قرضشو داده باشم الان 1 سال داره میگذره نمیگه بیارم پول دوستتو بدم

بعضی وقتا میگم بشینم تو خونه گور بابای سابقه و کار و استقلال بزار ببینه ندارم بزار بفهمه وظیفه اونه

تصمیم گرفتم یه 3 ماه بگم با اون دوستم که 5ونیم داده دعوام شده گفته پولمو بده

منم دارم میدم باهاشم یه دعوا کنم بگم به هوای تو گرفتم عین خیالت نیست ابروی منو بردی

میدونی یه جوری شدم من قبلا خیلی شیطون بودم به قول خودش میگفت گوشم سوخت انقدر حرف زدی

باورت میشه 1 هفته اس سلام خداحظ چه خبر فقط گفتم

حس میکنم حوصله ندارم میگه پول میدم فقط دهنشو ببنده کاریم نداشته باشه و حرف نزنه

قبلا همش دعوا الان 1 ماهه اصلا و ابدا دعوا نداشتیم

اون حرف زده من رفتم شام درست کردم اصلا انگار نه انگار حرف شده حرف زده

همون مادر بزرگش اینجوری گفت گریه کردم ولی هرچی گفت گفتم مهم نبود بیخیال

انگار حوصله حرف زدن ندارم

یک خانوادش

2 وام زیاد داریم

مثلا این همه وام داریم بعد رفته موتور هم خریده وام اضافه شده

گفتم راضی نیستم ولی نمیفهمه

میفهمه ولی عاشق اوناس

خستم کرده

اگه امون بده پولی بمونه واسه مشاوره حتما میرم

مشکل من اینه مامانم کم نداره از غر زدن

دیگه گنجایش ندارم

مثلا مامانم میشینه میگه دحتر خالت فلان میکنه برای مامانش دحتر خالت همه کارای خونه خالت رو میکنه دختر خالت همش خونه خالته

میگم من سرکار میرم اخه چطوری اونجوری باشم

بعد میریم سراغ بعدی فلان دختر خالت همش خرج میکنه برای خالت ولی نمیبینه اون 7 میلیون حقوقشه من 2700

مامانم خیلی خوبه خیلی ماهه ولی خیلی منت میزاره خیلی مقایسه میکنه

بعد از 8 ماه هنوز میگه جهاز دادم بهت

جهازی که نصفشو شاید خودم خریدم ولی جلو شوهرم نگفتم و همش گفتم مامان دستت درد نکنه انقدر چیزای خوب خریدی حس میکنم انقدر گفتم خودشم باورش شده که همه رو اونا خریدن من هیچ کار نکردم

همش میگه اره فلانی واسه جهازش انقدر خودش داده فلانشو خودش خریده یه جور با حسرت میگه انگار من کار میکردم اتیش میزدم بابا من که خیلی چیزا رو خودم خریدم ولی میگه نه

خل گیر اورده

قبول کردم عزیزم