دوهفتس که پدرمو ازدست دادم
منو دخترامو برده بود پابوس امام رضا تو راه سفرمون یهویی قندش رفت بالا فشارش افتاد زد به قلبش وایست قلبی کرد وجلو چشام پر پر شد لحظه جون دادنش تا الان جلو چشامه خیلی درد بزرگیه خیلی
به اورژانس هم زنگ زدیم تا اورژانس رسید پدرم تموم کرد اورژانس بعد نیم ساعت اومد
مثل غم انگیزززززززز ترین فیلما...
ولی خوش به حالت
من بابام وقتی از دنیا رفت من پنج روز بود تو بستر مرگ افتاده بودم صدامم در نمیومد
حتی بعد ازینکه مرد تا یک روز به من نگفتن از ترس اینکه منم بمیرم
من خیلی دلتنگشم
لحظات مرگش خوابشو میدیدم داست نگران نگاهم میکرد
همون لحظات همسرم اومد بالا سرم گفت از نگاهت فکر کردم الان میگی بابام مرده
ولی صدا نداشتم که حرف بزنم
بعد که گفتن تموم کرده پدرمو وسط مسافرا ول کردن رفتن گفتن باید ماشین شهرداری بیان ببرنش جنازه پدرم یه ساعت رو زمین موند وای خدا خیلی بد بود خیلی یه فاجعه بود برامون
آخ بمییییرم برات
چه خوبه میفهمیم همدیگرو
من هیچ کسی رو نداشتم که منو بفهمه...
هیچ کس
خواهر ندارم
برادارم ایران زندگی نمیکنن
همسرم نمی‌فهمه
مامانم رو بهش قرص دادن که ریلکس باشه واسه همین درک نمیکرد حال منو...
فامیلا هم که دیگه نگم
