سلام.
نمی دونم تاپیک ها قبلیم رو خوندین یا نه.
دخترم ده ماهه ام شدیدا عفونت ادراری گرفته و الان چند روزه که بیمارستان بستریه.
ما توی این شهر کسی رو نداریم.
توی این چند روز خانومم شدیدا داره سختی می کشه. من رو نمی زارن برم همراه باشم. حداکثر می تونم چند دقیقه برم و بیام. خانومم با یه بچه ده ماهه اونجا تنها مونده. حتی نمی تونه دستشویی بره چون نمی تونه بچه رو تنها بذاره.
الان زنگ زد حسابی گریه کرد.
خسته شده
درکش می کنم.
با تک تک سلولهای بدنم.
اما هیچی نتونستم بگم. چی بگم که بتونه یک لحظه این همه سختی ها رو فراموش کنه و کمی آروم باشه.
خدا هیچ بچه ای رو مریض نکنه. آمین.
