اولین باری که عاشق شدم پنج سالم بود

وقتی مراسم تالار تموم شده بود همه میخواستیم بیفتیم دنبال ماشین عروس

ماشین ما از بغل یه دووی طوسی رد شد رانندشو دیدم امیر بود لحظه ای که داشتیماز بغلش رد میشدیم اونم نگاهش به من افتاد زل زده بود بهم یه لحظه بودا اما واسه من شکل صحنه آهسته گذشت 

تو بین راه بازم چن تا برخورد اینجوری اتفاق افتاد بینمون تا اینکه رسیدیم خونه عروس داماد همه پیاده شدم که بزنن و برقصن من تمام حواسم به اون بود اما اون بیخیال واسه خودش میرقصید واااااای خدا اون صحنه ها از یادم نمیرفت انگار عاشق شده بودم 

خیلی همش تو فکرش بودم اما دیگه امیدی به دیدنش نداشتم چون داداشمم زن گرفته بود از خونه ما رفته بود پس دیگه دلیلی نداشت امیر بیاد

روزها گذشت تا اینکه یه روز برادرم زنداداشمو اورد خونمون گفت من دارم ماموریت میرم شمال زنم حامله س بمونه پیش شما تا من برگردم وسط حرفاش فهمیدم امیرم میخواد تا شمال باهاش بره میاد دم خونه دنبالش 

چند دیقه بعدش امیر زنگ خونه رو زد من رفتم پشت پنجره نگاش کردم یهو اونم نگاهش با من تلاقی کرد چن دیقه بهم زل زدیم که داداشم رفت سمتش و اونم نگاهشو دزدید

داداشم که از سفر برگشت نمیدونم چی شده بود اما مامانم تا پرسید امیر چی شد با تو موند یا برگشت داداشم عصبانی شد گفت اسم اون فلاان فلان شده رو جلوی من نیار از اونموقع 15 سال میگذره اما من حتی یه برای یه بارم ندیدمش نمیدونم چی شد تو اون سفر هنوزم برای هممون جای سواله که دیگه امیر برای همیشه از زندگی ما رفت و منم جراتشو ندارم بپرسم

دیگه از فکر امیر در اومدم تقریبا دختر شیطونی بودم کلا داشتم واسه کنکور درس میخوندم خیلی درسم خوب بود و باهوش بودم یه رتبه خوب اوردم رفتم دانشگاه تو داشنگاه شیطونی زیاد میکردم تیپای عجیب غریب میزدم البته برادر سومیم خیلی باهام درگیر بود سر تیپام اما بابام مثل کوه پشتم بود میگفت تا وقتی من زندم به کسی ربطی نداره مریم چی میپوشه چیکار میکنه خیلی سر به هوا بودم

مامانم کارش شده بود جلسه قران و روضه واسه من شوهر پیدا کنه بلکه سر به راه بشم یه روز اومد خونه گفت مریم خانم فلانی یه خانواده محتذم بهم معرفی کرده واسه پسرشون دنبال زن میگیرین فقط جون مامان اون وهای باصاحابتو بزار تو یه کمم بهتر لباس بپوش اونا توو بپسندن خیلی پولدارن و از این حرفا 

منم هی دعوا که نمیخوام من شوهر میخام چیکار اما واسه اولین بار بابام طرف مامانم وایستاد و گفت اره مامانت حق داره یه کم به فکر زندگیت باش

خلاصه قرار شد خواستگارا بیان من از لج مامانم یه سارافون کوتاه پوشیدم موهاممم چتری ریختم گفتم من همینم که هستم یهو خواستگارا زنگ خونه رو زدن وای چشمتون روز بد نبینه خانواده اونا بشدت مذهبی بودن مامان پسره پوشیه زده بود خواهرش یه ذره بچه بود چادر سرش کرده بود باباشم که از این مذهبیای وحشتناک

تا منو دیدن جا خوردن قشنگ معلوم بود میخواستن پاشن برن

مامان پسره به مامانم گفت ما فکر میکردیم دخترتون چادریه

دیگه کم کم رفع زحمت میکنیم خخخخخخخخ

که یهو پسره که اسمش مهدی بود گفت مامان میشه من با دختر خانوم تو اتاق صحبت کنم

رفتیم تو اتاق حرف بزنیم مهدی بهم گفت که اصلا مدل خنوادشو نمیپسنده میخواد آزاد باشه اینه همه محدودیتو نمیخواد دوس داره مهمونی بره موزیک گوش کنه خیلی کارای دیگه اما خونوادش نمیزارن 

گفت دوست نداره تو این سن ازدواج کنه اما خونوادش میگن اگه پسر زن نگیره به بیراهه میره گفت من همیشه دوست دارم با یه دختر مثل تو ازدواج کنم همینقدر سرکش و بی پروا

منم ازش خوشم اومد مخصوصا وقتی لبخند میزد چال لپ میفتاد رو گونش ما همینطور گرم حرف بودیم که دیدیم صدای دعوا میاد خونوادها داشتن دعوا میکردن انگار مامان مهدی گفته دختره شما اصلا به ما نمیخوره شما در حد ما نیستین که مامانم عصبانی میشه میگه فک کردین شما کی هستین و  

خلاصه خونواده مهدی با طرز وحشتناکی میرن از خونه ما با دعوا و دادو بیداد

منم که هیچ شماره ای از اون ندارم اونم همینطور فقط امیدم به این بود که مهدی خونه مارو میشناسه بیاد دم خونمون سرکوچمون

اما روزها و ماهها گذشت از مهدی خبری نبود تا یه مدت که توهم گرفته بودم تا از در خونه میومدم بیرون فکر میکردم الان از پشت درختی از یه گوشه ای میاد بیرون منو سورپزایز میکنه اما نیومد که نیومد

مام از اون خونه اثاث کشی کردیم رفتیم دیگه هیچ امیدی نداشتم که یه روز بتونم بینمش