در این عمری که میداﻧﻲ فقط چندی تو مهماﻧﻲ! به جان و دل تو عاشق باش...رفیقان را...مراقب باش...... مراقب باش ﺗﻮ به آﻧﻲ، دل موری نرنجاﻧﻲ... که در آخر تو میمانـﻲ و مشتی خاک که از آﻧﻲ... دلا یاران سه قسمند گر بدانی.....زبانی اند و نانی اند و جانی. به نانی نان بده از در برانش.... محبت کن به یاران زبانی..... ولیکن یار جانی را نگه دار. ....به پایش جان بده تا میتوانی.... مولانا